Captain Critic

( website ) De beste pizzeria van Gent? Jarenlang moest Captain Critic geen seconde twijfelen wanneer hem die vraag gesteld werd. Kobe Desramaults’ De Superette vanzelfsprekend. Iedereen die iets anders durfde beweren had ofwel zijn smaakpapillen operatief laten verwijderen, ofwel baatte die persoon in kwestie gewoon een andere - onvermijdelijk inferieure - pizzeria in het Gentse uit. Dat waren de enige twee opties. De. Enige. Twee. De Superette is inmiddels al even voltooid verleden tijd, wat betekent dat de titel van ‘beste pizza van Gent’ volledig open lag. Eén van de troonpretendenten is Neo, eerder dit jaar geopend in de Bagattenstraat en uitgebaat door Pouya Dehghan, een Perzische kapper die zijn pizzeria opende aan de overkant van zijn kapperszaak. Als u bij het lezen hiervan een zekere wantrouw voelt, dan hoeft u zich niet schuldig te voelen. Captain Critic deelde die gevoelens. Terecht of niet. De zaak is klein, gezellig ingeric...

( website ) Taberna Bask, het kleine broertje van het zeer nabije Bar Bask , was nauwelijks een goeie maand open of eigenaar Sam D’Huyvetter werd al beloond met een score van 13/20 in de Gault&Millau-gids. Captain Critic was sowieso al van plan om snel een bezoek te brengen en die razendsnelle quotering maakte hem daar alleen maar zekerder van.    D’Huyvetter staat niet zelf in de keuken, die eer is weggelegd voor Florian Duyck, die eerder al bij Volta en Alberte kookte. Mooie referenties. Bereid u voor op de schok van het jaar, want de kapitein gaat van start met een Negroni. Een ‘Taberna Negroni’ meer bepaald, wat vooral lijkt te wijzen op de aanwezigheid van een zachte anijssmaak in de Negroni.      Daarbij om te beginnen ‘la gilda’, een typisch Baskische pintxo op een prikkertje, bestaande uit ansjovis, een olijf en een groen pepertje. Een smakelijke ‘tosta de chorizo’ is het tweede hapje.    ...

( website ) Il Gusto is een Italiaans, familiegerund restaurant dat intussen toch al even meedraait in Lochristi. Iets wat altijd een goed teken is. De uitbaters zijn bovendien ook zo vriendelijk geweest om hun zaak te voorzien van méér dan voldoende Italiaanse clichés. Denk aan ingekaderde foto’s van de toren van Pisa of het Colosseum in Rome. Heerlijk.  Bij zijn aperitief - Punt e Mes, een Italiaanse rode vermouth - krijgt Captain Critic een lekkere, simpele bruschetta. Stokbrood, tomaat, look, oregano en olijfolie: what’s not to like?    De pizza-oven staat midden in het restaurant, en toch opteert de kapitein niet voor een pizza maar wel voor een pasta. Een tagliatelle bolognese om precies te zijn. Elke zichzelf respecterende Italiaan (en zo zijn er nogal wat) zal je maar al te graag en ongetwijfeld driftig gesticulerend vertellen dat een bolognesesaus volgens de regels van de kunst altijd met tagliatelle geserveerd dient te worden, en niet met spaghetti....

( website ) Restaurant Rooselaer in Heusden bestaat al sinds 1977 (!). Na het ‘pensioen’ van chef-kok en pater familias Roni Ringoir namen zoons Henrick en Corneel over, respectievelijk als chef en maître. De vorige keer dat Captain Critic een bezoek bracht aan ‘de Rooselaer’ , stond Roni nog in de keuken. Hoog tijd dus om te zien hoe het zijn beide zoons inmiddels vergaat.   Het pand is nog steeds indrukwekkend en heeft doorheen de jaren een aantal geslaagde renovaties ondergaan. De eetruimte waar de kapitein mag plaatsnemen is gesitueerd rond het centrale houtvuur, waar de hele avond lang kreeften en steaks op gebakken worden.    Captain Critic gaat van start met een Aperol Spritz en krijgt daarbij een kommetje grissini met pompoendip en een amuse met Gandaham en cavaillon-meloen. Lekker klassiek.    De kapitein is dan toch klassiek begonnen, waarom dan ook niet all-in klassiek gaan? Met een bord gerookte Schotse zalm ‘label rouge’ meer bepaald. Geserveer...

( website ) Oak is één van die absolute toprestaurants in het Gentse. Dat was het al bij het eerste bezoek van Captain Critic jaren geleden , en dat is het vandaag de dag nog veel meer. Chef Marcelo Ballardin verhuisde zijn restaurant inmiddels van de Hoogstraat naar de Burgstraat, naar een prachtig pand waar je eerst door een lange gang op de benedenverdieping naar boven geleid wordt, en dan via de open keuken in de prachtige eetzaal terechtkomt.   Bij Oak zal je geen keuzestress hebben: je kan enkel opteren voor het ‘chef’s menu’, eventueel met toevoeging van enkele extra gangen. Een Negroni is alvast de ideale gezel voor een selectie verbluffende hapjes die al meteen serieus de toon zetten. Een fijne tartelette met nori bijvoorbeeld, of een ‘Caesar salad’, maar dan als één bite: heerlijk.   De ene amuse is nóg indrukwekkender dan de andere: met ceviche en tucupi (een saus op basis van maniokwortel) keert de chef terug naar zijn ...