Te Gusta

 

(website)

Waar vroeger dertig jaar lang een kruidenierswinkel zat, is nu Te Gusta gevestigd. Een gezellig ingerichte Spaanse tapasbar met tafeltjes en stoelen die wat doen denken aan een oud volkscafé. In de zaak staat ook een koeltoog gevuld met allerlei Spaanse lekkernijen. Het restaurant wordt overigens uitgebaat door dezelfde mensen die al die jaren ook het kruidenierswinkeltje openhielden. 

 

 

Captain Critic gaat van start met een rode vermouth en krijgt daarbij ook een schaaltje smakelijke groene olijven. Spaanse, dat spreekt voor zich. De kaart is beperkt, en dat is een goed teken in een kleine zaak als deze. In een ideaal scenario wijst dat op het gebruik van kwalitatieve, verse producten. Er staan een tiental verschillende tapas op het menu, samen met een drietal desserts.

 

 

Eerst en vooral komt de manchegokaas op tafel. Zes dunne sneetjes met wat zwarte peper, olijfolie, kerstomaat en enkele groene druiven. Daarna pan con tomate: lekker brood, lekkere tomatensaus. Meer moet dat soms echt niet zijn. Ook de boquerones (witte ansjovis in azijn) zijn smakelijk in al hun eenvoud.

 

 

Een portie jamón serrano is een absolute noodzaak bij een bezoek aan een tapasbar. De kapitein respecteert de spelregels gedwee en laat zich het bordje smaken. Heel erg smaken zelfs. De sneetjes gran reserva serranoham zijn overheerlijk. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de croquetas de jamón: duidelijk zelfgemaakt, krokant korstje en een rijkelijke vulling.

 

 

De laatste hartige bordjes zijn de albóndigas en de almejas a la marinera. De albóndigas zijn geslaagd: lekkere gehaktballetjes in een rustieke tomatensaus. De almejas a la marinera zijn dan weer een authentiek Galicisch gerecht: kleine venusschelpen in een smaakvol sausje. Een sausje dat Captain Critic overigens vakkundig opdept met zo ongeveer een volledig mandje stokbrood.

 

 

Het voordeel aan een tapasbar waar je alle bordjes deelt met je tafelgenoten is dat je dat ook ongegeneerd kan doen met de desserts. Twee verschillende nagerechten dus: tarta de santiago (een amandeltaart die zijn oorsprong heeft in de camino naar Santiago de Compostela) en de absolute klassieker onder de klassieke Spaanse desserts: de crema catalana. Het suikerlaagje kon misschien nog iets krokanter maar de smaak (véél vanille) en de textuur van de pudding zitten perfect.

 

De kapitein heeft misschien een nieuwe favoriete tapasbar in het Gentse. Wat trouwens ook zeker de moeite is, is een bezoekje aan het behoorlijk indrukwekkende Barça-museum van eigenaar Carlos. Truitjes, vlaggen, poppetjes, schoenen en zelfs een Volkswagen die volledig uitgebouwd werd tot Barça-mobiel. Captain Critic is dan wel al meer dan een kwarteeuw volbloed Real Madrid-supporter, dat wil niet zeggen dat hij niet kan genieten van Carlos’ FC Barcelona-passie. Maar sowieso: ¡Hala Real!