Il Folletto
(website)
Het is intussen meer dan een decennium geleden dat Captain Critic nog bij Il Folletto langsging, maar bij het binnengaan van deze vaste waarde onder de Italiaanse restaurants in Gent zou je dat alvast niet zeggen. Het interieur, van de tafels over de stoelen tot de foto’s van oude Italiaanse filmsterren aan de muur, alles ziet er nog exact hetzelfde uit als een decennium geleden. En de kapitein durft voorspellen dat er binnen nog 's tien jaar nog steeds niets veranderd zal zijn.
Niets mis mee, never change a winning formula, toch (maar dan in het Italiaans). En die winning formula, dat betekent in het geval van Il Folletto - naast de klassieke pizza’s en pasta’s op het menu - een uitgebreid aanbod aan authentieke Italiaanse pasta’s die je niet zo heel erg dikwijls op de kaart van de concurrentie zal aantreffen. Denk panciotti, spighe, paccheri … Pasta’s waarvoor ook Captain Critic zijn goeie vriend Google er af en toe moet bijhalen.
Na even wachten (de uitbater staat helemaal alleen in de zaal) gaat de kapitein van start met een Aperol Spritz, waarbij ook een kommetje olijven geserveerd wordt. Het is niet eenvoudig kiezen uit de uitgebreide menukaart (zeker de vele originele pasta’s zorgen voor keuzestress) maar uiteindelijk lukt het dan toch. Met om te beginnen een ‘assortimento di bruschetta’. Vertaald is dat een euh ja, assortiment bruschetta - voor wie de taal van Dante en Boccaccio (de schrijver, niet de discotheek) niet machtig is.
Het bord bruschetta’s is bedoeld voor twee personen en is gevuld met vier verschillende varianten: tapenade van artisjok, tapenade van zwarte olijven, een bruschetta met blokjes tomaat en mozzarella, én eentje met gerookte prosciutto en gesmolten mozzarella. Het brood is telkens mooi gegrild en ingewreven met look. De presentatie kon misschien iets minder ruw, maar je zit hier uiteraard niet in een sterrenrestaurant.
Als hoofdgerecht opteert Captain Critic voor de ‘orecchiette nonna pina’, een Italiaans streekgerecht van verse pasta met verse Italiaanse worst, aubergines en tomatensaus. De orecchiette (letterlijk ‘kleine oortjes’) zijn duidelijk vers bereid, nog mooi al dente en de saus met Italiaanse worst en aubergine is eens iets anders dan de zoveelste bolognese. Ook over de hoeveelheid Parmezaanse kaas die over het bord werd uitgestrooid, heeft de kapitein niet te klagen.
Na een half stokbrood aan bruschetta’s en een uit de kluiten gewassen bord pasta is er voor één keer geen plek meer voor een dessert (volgende keer beter, beloofd). Maar dat wil niet zeggen dat Captain Critic niet tevreden terug huiswaarts keert, integendeel. Bij Il Folletto ben je nog steeds aan het goede adres voor authentieke Italiaanse gerechten zonder al te veel poespas.
Ik heb die orecchiette nonna pina ook eens gegeten en was ten zeerste teleurgesteld. 3 kleine stukjes aubergine en het worstevlees was helemaal te zoeken. Woor de rest was het ook nog eens veel te flets afgekruid. Sedertdien gaan we er zelfs niet meer. Ik kan het lekkerder zelf maken thuis. Score 2 op 5
BeantwoordenVerwijderenBij Captain Critic was er gelukkig meer worst en aubergine te vinden. Hmm, klinkt raar ...
Verwijderen