Barbacoa

(website)

Barbacoa opende enkele maanden geleden de deuren in het centrum van Lochristi. De ambities zijn hoog (de eigenaar draaide tijdens de coronaperiode mee in de keuken van Hof van Cleve) en het concept is best uniek. Alles wordt op hout bereid, waarbij gas en elektriciteit volledig gemeden worden. Dat laatste is met de huidige energieprijzen ook gewoon een budgettair uiterst verantwoorde manier van werken. De naam van het restaurant komt trouwens van het Latijns-Amerikaanse ‘barbacoa’, waarbij er gekookt wordt op een houtvuur.

 

 

In de verbouwing van het pand is er alvast veel moeite (en waarschijnlijk ook geld) gestoken, en het moet gezegd: het resultaat is absoluut geslaagd met veel warme, aardse kleuren en een mooie open keuken. Het prachtige servies is trouwens van de hand van Atelier Gilbert, dat gerund wordt door de echtgenote van Barbacoa’s uitbater.

 

Captain Critic gaat alvast in stijl van start met een Negroni en krijgt daarbij een schotel lekker gegrild brood met boter, enkele crackers met hummus en baba ganoush als dips; en nog twee amuses: kroepoek met zalmeitjes en een toastje met gedroogde ree. Op weekend-avonden kan er enkel geopteerd worden voor de menuformule. De kapitein kiest dan maar meteen ook voor de bijpassende wijnen.

Het eerste voorgerecht is ‘hamachi - appel - venkel’. Hamachi is een makreelachtige vis die in Japan dikwijls gebruikt wordt voor sushi en ook hier rauw geserveerd wordt, als een soort tartaar. De combinatie met appel en venkel zorgt voor een fris geheel.

 

‘Barbacoa beef dim sum - soja - limoen’ is de tweede gang. Twee lekker krokant gefrituurde dim sum (hoe doe je dát op enkel een houtvuur?) gevuld met ‘draadjesvlees’ van rund. Daarbij wat lente-ui, een smakelijk sausje en een partje gebrande limoen. Geslaagd.

 

Het derde voorgerecht is ‘cacio e pepe - groene kruiden - zalm’. ‘Pasta cacio e pepe’ laat zich vertalen als pasta met kaas en peper, een klassieker uit de Italiaanse ‘cucina povera’, de armemensenkeuken zeg maar. Veel arme mensen zitten er bij Barbacoa op het eerste gezicht niet te eten, dus zijn er bij de tortelloni naast kaas en peper ook zalm en pijnboompitten te vinden.

 

Het lekkerste gerecht van de avond is ‘mooie meid - snijbiet - spinazie - dragon’. Geen gewone mooie meid, maar wel een andere, meer poëtische naam voor heek. Die wordt met een felgroen zalfje en een béarnaise-aandoend sausje op één van de prachtige borden van Atelier Gilbert geserveerd. De vis is perfect gegaard, de combinatie met de dragonsaus en de spinazie is perfect.

 

Het hoofdgerecht is 'duif - rode biet - cantharellen'. De cuisson van de duif is perfect, terwijl de wortel toch wel iets té beetgaar is. Op zich niet zo’n groot probleem: liever een perfect gegaarde duif, dan een perfect gegaarde wortel. Zeg dat Captain Critic het gezegd heeft.

Als nagerecht krijgt de kapitein een piña colada voorgeschoteld. Geen cocktail, nee, maar wel een dessert op basis van ananas, kokos en rum. Exact dezelfde ingrediënten als de cocktail in kwestie dus, maar toch nét iets anders gebracht.

Een madeira en enkele zoetigheden ronden de avond bij Barbacoa af. Een mooi pand met dito interieur in combinatie met een origineel concept en enkele smakelijke gerechten zorgen voor een geslaagde totaalervaring. Wel is de prijs al op Michelinniveau, terwijl de stap naar Michelinniveau op het bord eigenlijk nog gezet moet worden. Zo is bij de meeste gerechten niet meteen af te leiden dat er bij de bereiding enkel een houtvuur aan te pas kwam. Iets wat toch wel een extra meerwaarde zou zijn. Maar Barbacoa heeft potentieel, dat zeker.