Le Grand Bleu
Valentijn. Eigenlijk gewoon een excuus als een ander om kreeft en oesters te gaan afhalen bij Le Grand Bleu. Ja, afhalen. Want de horeca, die is nog steeds in lockdown. En intussen blijven we maar roeien met de riemen die we hebben.
Le Grand Bleu heeft in het Gentse best een reputatie als het aankomt op schaal- en schelpdieren, en dan vooral op kreeft. Captain Critic gaat dan ook exact dát gaan afhalen: een schaal- (kreeft Bellevue) en enkele schelpdieren (rauwe en gegratineerde oesters). En als dessert een moelleux die, toegegeven, niet echt in het rijtje lijkt thuis te horen.
Beginnen doet de kapitein dus met oesters, Normandische creuses meer bepaald. Enkele rauwe oesters - die hij nog zelf moet openen - en enkele oesters die nog gegratineerd moeten worden in de oven.
De rauwe Normandische creuses zijn smakelijk en worden slechts vergezeld van een schijfje citroen. Zo hoort het uiteraard ook: de zilte, nootachtige smaak van de oester kan het frisse en het zure van enkele druppels citroensap wel verdragen, maar meer is zeker niet nodig. Captain Critic doet er maar een fles champagne bij open. Niets past beter bij oesters, en het is tenslotte Valentijn. En corona. Nog altijd.
De gegratineerde oesters zijn bedekt met een champagne-roomsausje en gratineren mooi in de oven. Het is moeilijk kiezen tussen de gegratineerde of de rauwe versie, beiden zijn heerlijk. Maar waarom kiezen tussen twee als je ze gewoon allebei kan hebben. Een boodschap die met Valentijn misschien nog nét iets toepasselijker is dan anders.
Na de oesters is het tijd voor kreeft. Als bereidingswijze heeft de kapitein ‘Bellevue’ gekozen: lichtjes lauw geserveerd, met cocktailsaus, sla, tomaat, rauw witloof, enkele ovenbroodjes en een hardgekookt eitje. Veel klassieker en traditioneler kan een kreeft niet bereid worden. In de jaren zeventig moeten er ongetwijfeld héél veel Valentijns gevierd zijn in het gezelschap van een kreeft Bellevue. Met wat Barry White op de achtergrond.
De kreeft is gegaard zoals het hoort. Het kreeftenvlees is mooi zacht en smaakvol, en er werd ook een kreeftenslab meegeleverd, wat sowieso van pas komt als je zo’n beest te lijf gaat. Onvermijdelijk komen daar brokken van. Een proper hemd is dan doorgaans het eerste slachtoffer als er geen kreeftenslab is om de klappen op te vangen.
Na de oesters en de kreeft is de afsluiter een chocolade-moelleux, met daarbij wat bosvruchten (framboos, rode bes, blauwe bes, braambes) en een eenzame ananaskers. De aanwijzingen op de ‘bijsluiter’ (8 minuten in de oven op 180°) zijn alvast correct, want de moelleux is binnenin nog lekker smeuïg en lichtjes lopend.
Neen, takeaway met Valentijn kan nooit tippen aan een echt restaurantbezoek, oesters en kreeft van Le Grand Bleu @home is echter toch een verdienstelijke tweede. Maar volgend jaar wil de kapitein - als antivaxers geen roet in het eten gooien - Valentijn toch liever niet meer in zijn eigen kot vieren.
Reacties
Een reactie posten