Beiruti

(website)

Een horecazaak die weinig last lijkt te hebben van de verplichte sluiting is Beiruti. Dat durft Captain Critic toch af te leiden uit het kleine legertje personeel dat in de zaak aan de slag is wanneer hij er zijn bestelling komt afhalen. Dat de Libanese keuken zich uitstekend leent tot takeaway - sowieso een stuk meer dan de typisch Vlaamse brasserie - zal daar ook niet vreemd aan zijn.

Alles staat mooi op tijd klaar en is proper verpakt in recycleerbare doosjes. De formule van Beiruti is simpel maar succesvol: kleine gerechten om te delen met meerdere mensen. Hoe meer tafelgenoten, hoe meer gerechten, hoe beter. Dat eerste (‘hoe meer tafelgenoten’) is in coronatijden wat tricky, maar bon, ook in kleine bubbel kan je veel gerechten bestellen. Wat niet op is, eet je gewoon de volgende dag op. Dat zal wel niet tegen de coronaregels zijn zeker?

Geen gedoe met voor- of hoofdgerechten, alles wordt gewoon samen op tafel gezet en aanvallen maar. De ‘hummus Beiruti’ is blijkbaar een geheim recept met naast kikkererwten onder meer pistachenoten en rode paprika. Smeuïg en smaakvol: exact wat je dus verwacht van een goeie hummus.

Tabouleh is in dit geval niet wat je er doorgaans onder zou verstaan, namelijk een salade die voornamelijk bestaat uit couscous. Bij Beiruti geen couscous, maar wel heel veel vers gesneden peterselie met tomaten en lente-ui, overgoten met olijfolie en citroensap. Eenvoudig maar smaakvol en ideaal om samen met wat hummus op een stuk flatbread te smeren.

Fattoush is een mengeling van verse sla, radijs, sumak, olijfolie, citroensap en melasse van granaatappel. Best geschikt om als bijgerecht te eten bij al het andere lekkers. Zoals de labneh balls: balletjes gemaakt van geitenmelk, die balanceren op de dunne koord tussen yoghurt en kaas. Of de babaghanouj: een spread van gerookte aubergine, tahini (een pasta gemaakt van sesamzaad) en munt. De gerookte toets maakt de babaghanouj authentiek.

De warme gerechten moeten gewoon kort even opgewarmd worden in de oven. Zo is er de heerlijke ‘mana’eesh lahme bi ajin’: een soort Libanese pizza van flatbread met akkawi-kaas en pittig lamsgehakt. Akkawi is een zachte, witte pekelkaas die perfect samengaat met het lamsgehakt, dat overigens zeker niet té pikant is.

‘Aubergine bi thineh’ is gegrilde en gerookte aubergine met tahini en granaatappel. De aubergine is lekker zacht, de smaak ligt logischerwijs in lijn met die van de babaghanouj. Tahini keert ook terug bij de falafel, die verder nog van wat pit voorzien wordt door enkele groene pepers. Falafel moet zowat één van de allerpopulairste gerechten uit het Midden-Oosten zijn, en terecht: het is één van de weinige vleesvervangers waarbij Captain Critic op geen enkele manier heimwee krijgt naar een écht stuk vlees. Een prestatie die niet te onderschatten valt.

Gegrilde halloumi met munt en tomaten is nog zo’n klassieker uit de vegetarische keuken van het Midden-Oosten. De zoutige halloumi is gegrild vele malen superieur aan de ‘rauwe versie’. De kenmerkende rubberachtige textuur doet wat denken aan de typisch Canadese ‘squeaky cheese’ die in Quebec samen met vleesjus bij een pak ‘poutine’-frieten gegeten wordt.

Dat de Libanese keuken vol vegetarische klassiekers zit, wil niet zeggen dat vlees helemaal geschuwd wordt, integendeel. Soujouk bijvoorbeeld zijn smakelijke Libanese worstjes, licht pittig, met tomaten, Libanese kruiden en doorgaans gemaakt van rundvlees. Van lamsvlees zijn dan weer de ‘mighty kafta’, ook gekend als ‘köfte’ bij de Turk en ‘keftedes’ bij de Griek. Lekker gekruid en gebakken gehakt, dat perfect combineert met de hummus. Die combinatie is sowieso welgekomen aangezien kafta van nature wat aan de droge kant kan zijn.

Geen Libanese maaltijd zou compleet zijn zonder baklawa als afsluiter. Die baklawa’s bevatten naar goede gewoonte zulke hoeveelheden suiker dat elk exemplaar de levensverwachting van de kapitein met ongeveer één maand vermindert, maar lekker zijn ze wel. Zeker het exemplaar met cashewnoten, hoewel ook de baklawa met cranberries best geslaagd is. Het maamoul-gebakje gevuld met dadels is een stuk droger dan de baklawa (het deeg heeft wat weg van zanddeeg) maar de smaak zit goed.

Conclusie: Captain Critic heeft veel en lekker gegeten. Beiruti is sowieso een aanrader, ook voor takeaway.