Quick
In lockdowntijden zoekt een mens bezigheden, ook Captain Critic. In normale omstandigheden recenseert de kapitein geen fastfood-burgerketens, maar zou u dit normale omstandigheden noemen? Neen? Welaan dan. Onder het motto ‘half werk is geen werk’ maakt de kapitein er meteen maar een trilogie van, waarbij de drie grootste burgerketens van het land onder de loep genomen worden. Deel 1 van Captain Critic’s Corona Lockdown Fastfood Trilogie is vaderlandse trots Quick, meer bepaald de vestiging in Oostakker.
Wanneer het op ketens als Quick aankomt, verkiest de kapitein sowieso de take-away versie boven het restaurant ter plekke. Niet onlogisch, of eet u graag ergens waar de zolen van uw schoenen aan de grond blijven plakken, uw ellebogen uitglijden op de vettige tafels en u zo nu en dan een met snot, spuug en - als u écht pech heeft - braaksel besmeurde bal uit het ballenbad tegen uw gezicht krijgt. Neen, dan liever een dosis Quick in de veilige en vertrouwde omgeving van de eigen woning.
Het aanschuiven, betalen en in ontvangst nemen van de bestelling neemt een goeie tien minuten in beslag, niet onaardig voor 19u ’s avonds. Het personeel is volledig uitgerust met mondmaskers en handschoenen en de bestelling wordt op een roltafeltje gezet dat buiten voor het afhaalraam staat. Bevreemdende omstandigheden, maar het zal toch voor even het nieuwe normaal blijven.
Bij zijn bestelling heeft Captain Critic zich ’s goed laten gaan: een medium Giant menu met frietjes en mayonaise, een cheeseburger, chicken dips en een crème de la crème gezouten karamel als dessert. Het ziet er naar uit dat de kapitein eerder zal sterven aan een hartaderbreuk dan aan COVID-19. Ter compensatie is zijn cola dan maar een zero-variant.
Eenmaal thuisgekomen kan Captain Critic een aanvang nemen met de frontale aanval op zijn spijsverteringsstelsel, hart en de verschillende aderen en bloedvaten in zijn lichaam. Beginnen doet hij met de Giant, al bijna 50 jaar de rots in de branding van Quick, en de kapitein moet het toegeven: niet geheel onterecht.
OK, het broodje is een typisch fastfoodketenbroodje en dus behoorlijk smaakloos, de twee schijfjes rundhamburger zijn op zichzelf maar een droge bedoening en de sla is uiteraard wak geworden na tien minuten op een warme burger, maar op de één of andere onnavolgbare manier is zo’n Giant, waar u ook nog uitjes en gesmolten cheddar in terug zal vinden, eigenlijk toch best lekker. Het magische ingrediënt is ongetwijfeld de legendarische Giant-saus, op basis van mayonaise, ketchup en een vleugje kappertjes.
De naam mag dan wel Giant zijn, zo reusachtig is die klassieke Quick-burger niet echt. Vooruitziend als hij is heeft de kapitein dat op voorhand al opgevangen door een extra cheeseburger te bestellen. Een snack-sized burger met niet meer dan een dunne rundhamburger, een plakje cheddar, augurk, ajuin en ketchup, maar het blijft wel een classic onder de burgers natuurlijk.
De frietjes, vergezeld van een potje Devos Lemmens-mayonaise, zijn zeker niet slecht. Ze vallen onder de noemer ‘fastfood-frietjes’, één van de vijf subspecies van het genus frieten, met naast die fastfoodfrieten ook nog de frietkotfrieten, de restaurantfrieten, de huisgemaakte frieten en de diepvriesfrieten. Uiteraard nemen de frietkotfrieten de uitverkoren plek in onder de frieten, gevolgd door restaurant- of huisgemaakte frieten (afhankelijk van welk restaurant en welk huis) en volgen fastfoodfrieten op de voorlaatste plek, boven de diepvriesfrieten. Maar frieten blijven uiteraard frieten, wat betekent dat Captain Critic ze per definitie tot het allerlaatste exemplaar naar binnen zal werken.
De chicken dips tot slot kunnen niet tippen aan het kipassortiment van fastfood-concurrent KFC, maar KFC is tot op heden niet te vinden in deze contreien. Quick zal zich daar dus maar weinig van aantrekken. Een beetje aan de droge kant maar kom, in lockdowntijden stelt de kapitein zich minder kritisch op dan doorgaans.
Om af te sluiten een crème de la crème gezouten karamel. Een soort softijs met een aardige hoeveelheid smeuïge karamelsaus en gezouten, met melkchocolade omhulde karamelstukjes. Best smakelijk en een portie om u tegen te zeggen. Zo, deel 1 van Captain Critic’s Corona Lockdown Fastfood Trilogie hebben we achter de kiezen. Volgende week: McDonald’s.
Wanneer het op ketens als Quick aankomt, verkiest de kapitein sowieso de take-away versie boven het restaurant ter plekke. Niet onlogisch, of eet u graag ergens waar de zolen van uw schoenen aan de grond blijven plakken, uw ellebogen uitglijden op de vettige tafels en u zo nu en dan een met snot, spuug en - als u écht pech heeft - braaksel besmeurde bal uit het ballenbad tegen uw gezicht krijgt. Neen, dan liever een dosis Quick in de veilige en vertrouwde omgeving van de eigen woning.
Het aanschuiven, betalen en in ontvangst nemen van de bestelling neemt een goeie tien minuten in beslag, niet onaardig voor 19u ’s avonds. Het personeel is volledig uitgerust met mondmaskers en handschoenen en de bestelling wordt op een roltafeltje gezet dat buiten voor het afhaalraam staat. Bevreemdende omstandigheden, maar het zal toch voor even het nieuwe normaal blijven.
Bij zijn bestelling heeft Captain Critic zich ’s goed laten gaan: een medium Giant menu met frietjes en mayonaise, een cheeseburger, chicken dips en een crème de la crème gezouten karamel als dessert. Het ziet er naar uit dat de kapitein eerder zal sterven aan een hartaderbreuk dan aan COVID-19. Ter compensatie is zijn cola dan maar een zero-variant.
Eenmaal thuisgekomen kan Captain Critic een aanvang nemen met de frontale aanval op zijn spijsverteringsstelsel, hart en de verschillende aderen en bloedvaten in zijn lichaam. Beginnen doet hij met de Giant, al bijna 50 jaar de rots in de branding van Quick, en de kapitein moet het toegeven: niet geheel onterecht.
OK, het broodje is een typisch fastfoodketenbroodje en dus behoorlijk smaakloos, de twee schijfjes rundhamburger zijn op zichzelf maar een droge bedoening en de sla is uiteraard wak geworden na tien minuten op een warme burger, maar op de één of andere onnavolgbare manier is zo’n Giant, waar u ook nog uitjes en gesmolten cheddar in terug zal vinden, eigenlijk toch best lekker. Het magische ingrediënt is ongetwijfeld de legendarische Giant-saus, op basis van mayonaise, ketchup en een vleugje kappertjes.
De naam mag dan wel Giant zijn, zo reusachtig is die klassieke Quick-burger niet echt. Vooruitziend als hij is heeft de kapitein dat op voorhand al opgevangen door een extra cheeseburger te bestellen. Een snack-sized burger met niet meer dan een dunne rundhamburger, een plakje cheddar, augurk, ajuin en ketchup, maar het blijft wel een classic onder de burgers natuurlijk.
De frietjes, vergezeld van een potje Devos Lemmens-mayonaise, zijn zeker niet slecht. Ze vallen onder de noemer ‘fastfood-frietjes’, één van de vijf subspecies van het genus frieten, met naast die fastfoodfrieten ook nog de frietkotfrieten, de restaurantfrieten, de huisgemaakte frieten en de diepvriesfrieten. Uiteraard nemen de frietkotfrieten de uitverkoren plek in onder de frieten, gevolgd door restaurant- of huisgemaakte frieten (afhankelijk van welk restaurant en welk huis) en volgen fastfoodfrieten op de voorlaatste plek, boven de diepvriesfrieten. Maar frieten blijven uiteraard frieten, wat betekent dat Captain Critic ze per definitie tot het allerlaatste exemplaar naar binnen zal werken.
De chicken dips tot slot kunnen niet tippen aan het kipassortiment van fastfood-concurrent KFC, maar KFC is tot op heden niet te vinden in deze contreien. Quick zal zich daar dus maar weinig van aantrekken. Een beetje aan de droge kant maar kom, in lockdowntijden stelt de kapitein zich minder kritisch op dan doorgaans.
Om af te sluiten een crème de la crème gezouten karamel. Een soort softijs met een aardige hoeveelheid smeuïge karamelsaus en gezouten, met melkchocolade omhulde karamelstukjes. Best smakelijk en een portie om u tegen te zeggen. Zo, deel 1 van Captain Critic’s Corona Lockdown Fastfood Trilogie hebben we achter de kiezen. Volgende week: McDonald’s.
Reacties
Een reactie posten