Zuru Zuru Ramen (1)
Vergeet sushi, vergeet tempura, vergeet yakitori en okonomiyaki. Het favoriete gerecht van de gemiddelde Japanner is ramen. Weet u nog niet wat ramen is? Kruip dan maar snel uit dat hol in de grond waar u de laatste jaren heeft doorgebracht. Ramen is een Japanse noedelsoep, die in het land van anime en manga de status geniet van (relatief) gezonde fastfood. Niet enkel als lunch of avondeten zal je een Japanner ramen zien slurpen, ook na een avondje uitgaan lust diezelfde Japanner al ’s een snelle kom ramen. Net zoals de Vlaming laat op de avond nog een pak friet of een pita naar binnen zal werken.
Het favoriete gerecht van de Japanner dus, en in een land met zulk een diverse en vooral fantastische keuken als de Japanse, wil dat wat zeggen. Ook in onze contreien duiken de ramenrestaurants meer en meer op. Zuru Zuru Ramen is er daar één van. De chef van Zuru Zuru leerde de knepen van het vak klaarblijkelijk in Yokohama. Qua streed credibility kan je daar al 's mee uitpakken natuurlijk.
Het is druk wanneer Captain Critic Zuru Zuru Ramen binnen wandelt, maar met enige moeite lukt het om toch nog een plaatsje te bemachtigen. Naast ramen staat er ook lekkers als gyoza (krokant gebakken dumplings) op het menu, maar de kapitein houdt het voor deze eerste keer simpel en beperkt zich tot de bare essentials: een stomende kom ramen dus.
De juiste soort ramen kiezen vergt toch nog enige deliberatie. Zo is er miso ramen op basis van miso sojabonenpasta, shio ramen met een zilte zeezoutbasis, yuzu shio ramen - hetzelfde als de klassieke shio maar dan met toevoeging van yuzu citrus, spicy miso ramen naar geheim recept, en tot slot de minder klassiek Japanse veggie ramen. De kapitein opteert echter voor de shoyu ramen, de oudste soort ramen, met een basis van sojasaus.
De hierboven vermelde soorten zijn dan wel de meest voorkomende, het zijn verre van de enige. Elke streek in Japan, zelfs elk ramen-restaurant (ramen-ya) beroept zich op zijn eigen (meestal geheime) recept. Het lekken van zo’n recept is voor een ramen-chef een meer dan gerechtvaardigde reden voor een rituele harakiri. Begrijpelijk.
Op de kaart vind je ook sake terug, maar de klassieke partner van een stomende kom ramen is toch vooral een fris biertje. In het geval van de kapitein een Uijin blond. Een mooi flesje, een licht bittere smaak en een hoppig, ietwat fruitig aroma. Meer moet dat niet zijn.
Na een tiental minuten arriveert Captain Critic’s ramen, een kom die er best smakelijk uitziet. Het is wel een beetje vreemd dat de bouillon een troebele, lichtbruine tot gelige kleur heeft, terwijl shoyu ramen doorgaans een heldere, eerder donkerbruine bouillon is. Hoe dan ook, de bouillon zelf (met tare op smaak gebrachte dashi) is best lekker, hoewel echt uitgesproken smaken ontbreken.
Naast een goede bouillon is het geheim van een goede ramen ook, en misschien vooral, de toppings. In dit geval gesnipperde lente-ui, bamboe- en sojascheuten, een gemarineerd eitje (nitamago), een plakje gemarineerd en traag gegaard varkensvlees (chashu) en nori (krokante vellen zeewier).
De noedels zelf zijn nog wat beetgaar. Een noodzaak, want noedels die te lang gegaard zijn en dan nog ’s een tijdje in een kom hete soep liggen te weken, veranderen in een papperige brij. Een beetje zoals Daniël Termont in een Turks stoombad. De nitamago is lekker, maar de kapitein had toch graag twee halve eitjes gehad in plaats van slechts één schamel exemplaar. De ster van deze kom ramen is echter de chashu: de opgerolde plak varkensvlees is mals, smakelijk en vettig. Volledig volgens de regels van de kunst met andere woorden.
Al slurpend (slurpen is in Japan een teken van goedkeuring) werkt Captain Critic zijn ramen in sneltempo naar binnen, om plaats te maken voor de volgende klanten. Zuru Zuru biedt een smakelijke kom ramen en bezorgt de kapitein een vlaag van heimwee naar de ramen-ya die hij in Japan mocht frequenteren. En ook wel gezonde nieuwsgierigheid naar de andere Gentse ramen-restaurants. Dat ook.
Het favoriete gerecht van de Japanner dus, en in een land met zulk een diverse en vooral fantastische keuken als de Japanse, wil dat wat zeggen. Ook in onze contreien duiken de ramenrestaurants meer en meer op. Zuru Zuru Ramen is er daar één van. De chef van Zuru Zuru leerde de knepen van het vak klaarblijkelijk in Yokohama. Qua streed credibility kan je daar al 's mee uitpakken natuurlijk.
Het is druk wanneer Captain Critic Zuru Zuru Ramen binnen wandelt, maar met enige moeite lukt het om toch nog een plaatsje te bemachtigen. Naast ramen staat er ook lekkers als gyoza (krokant gebakken dumplings) op het menu, maar de kapitein houdt het voor deze eerste keer simpel en beperkt zich tot de bare essentials: een stomende kom ramen dus.
De juiste soort ramen kiezen vergt toch nog enige deliberatie. Zo is er miso ramen op basis van miso sojabonenpasta, shio ramen met een zilte zeezoutbasis, yuzu shio ramen - hetzelfde als de klassieke shio maar dan met toevoeging van yuzu citrus, spicy miso ramen naar geheim recept, en tot slot de minder klassiek Japanse veggie ramen. De kapitein opteert echter voor de shoyu ramen, de oudste soort ramen, met een basis van sojasaus.
De hierboven vermelde soorten zijn dan wel de meest voorkomende, het zijn verre van de enige. Elke streek in Japan, zelfs elk ramen-restaurant (ramen-ya) beroept zich op zijn eigen (meestal geheime) recept. Het lekken van zo’n recept is voor een ramen-chef een meer dan gerechtvaardigde reden voor een rituele harakiri. Begrijpelijk.
Op de kaart vind je ook sake terug, maar de klassieke partner van een stomende kom ramen is toch vooral een fris biertje. In het geval van de kapitein een Uijin blond. Een mooi flesje, een licht bittere smaak en een hoppig, ietwat fruitig aroma. Meer moet dat niet zijn.
Na een tiental minuten arriveert Captain Critic’s ramen, een kom die er best smakelijk uitziet. Het is wel een beetje vreemd dat de bouillon een troebele, lichtbruine tot gelige kleur heeft, terwijl shoyu ramen doorgaans een heldere, eerder donkerbruine bouillon is. Hoe dan ook, de bouillon zelf (met tare op smaak gebrachte dashi) is best lekker, hoewel echt uitgesproken smaken ontbreken.
Naast een goede bouillon is het geheim van een goede ramen ook, en misschien vooral, de toppings. In dit geval gesnipperde lente-ui, bamboe- en sojascheuten, een gemarineerd eitje (nitamago), een plakje gemarineerd en traag gegaard varkensvlees (chashu) en nori (krokante vellen zeewier).
De noedels zelf zijn nog wat beetgaar. Een noodzaak, want noedels die te lang gegaard zijn en dan nog ’s een tijdje in een kom hete soep liggen te weken, veranderen in een papperige brij. Een beetje zoals Daniël Termont in een Turks stoombad. De nitamago is lekker, maar de kapitein had toch graag twee halve eitjes gehad in plaats van slechts één schamel exemplaar. De ster van deze kom ramen is echter de chashu: de opgerolde plak varkensvlees is mals, smakelijk en vettig. Volledig volgens de regels van de kunst met andere woorden.
Al slurpend (slurpen is in Japan een teken van goedkeuring) werkt Captain Critic zijn ramen in sneltempo naar binnen, om plaats te maken voor de volgende klanten. Zuru Zuru biedt een smakelijke kom ramen en bezorgt de kapitein een vlaag van heimwee naar de ramen-ya die hij in Japan mocht frequenteren. En ook wel gezonde nieuwsgierigheid naar de andere Gentse ramen-restaurants. Dat ook.
Reacties
Een reactie posten