Røk
Røk (spreek uit als ‘rook’ en niet ‘ruk’, zoals Captain Critic eerst even verkeerdelijk dacht) is een Texaans geïnspireerde BBQ-zaak gelegen in Hal 16 van het Dok Noord-complex. Er kan niet gereserveerd worden en er is een dagelijks wijzigend menu. De locatie is alvast top: een beschermd industrieel gebouw - vroeger een transformatorhal - waar nu een aantal horecazaken in gevestigd zijn. Daaronder Italiaans restaurant Officina Raffaelli, Patisserie Bostoen, Dok Brewing Company en dus ook Røk.
Alle concepten bevinden zich rond de centrale toog van Dok Brewing Company, een nieuwe stadsbrouwerij met een dertigtal bieren op vat. Røk zelf is op zich weinig meer dan een met metalen golfplaten samengesteld hok met daarin verschillende barbecuetoestellen zoals een smoker en een grill. Voor de ‘BBQ-shack’ staan een aantal lange tafels waar je met een biertje van de Dok Brewing Company kan plaats nemen.
Op de kaart vandaag twee lunchgerechten en vijf à la carte-opties: witte pens, bavette, zalm, maïskolf en eryngii (koningsoesterzwam). De kapitein twijfelt nog even maar beslist om zijn ecologische voetafdruk én zijn gezondheid even op het achterplan te schuiven en gaat voor één groente en twee ‘vlezekes’: de maïskolf, de bavette en de witte pens. Als je in een barbecuezaak al niet ’s wat extra vlees mag eten, waar dan wel? Bovendien zou de gemiddelde Texaan de kapitein maar vreemd bekijken als hij gebarbecuede paddenstoelen zou verkiezen boven een worst of een stuk rundvlees.
Een biertje haalt Captain Critic bij de Dok Brewing Company: een biertje van de Sloveense brouwerij Reservoir Dogs. Zdravje! De kapitein heeft bij Røk een buzzer meegekregen die na een goeie tien minuten van zich laat horen. Wanneer hij zijn bestelling gaat afhalen is Captain Critic best aangenaam verrast: een aardige portie bavette, een mooi gedresseerde maïskolf (voor zover je een maïskolf mooi kan dresseren natuurlijk) en niet één, maar twee witte pensen. Is dat even een meevaller zeg.
Terug op zijn plek kan de kapitein beginnen met zijn vleesdegustatie. De bavette is lekker saignant gebakken, gekruid met wat peper en grof zout en wordt geserveerd met een verse groene kruidensalsa. Door de langere, grovere draad in het vlees is bavette sowieso minder mals dan biefstuk maar de vollere smaak en de structuur kunnen net ook een meerwaarde zijn. Captain Critic is in elk geval fan.
De witte pensen zijn lekker op de barbecue geblakerd met erbij een licht pikante huisgemaakte relish. Een witte worst is doorgaans het favoriete BBQ-vlees van zij die eigenlijk niet graag vlees eten. Niet verwonderlijk gezien brood, melk en ei zo ongeveer de belangrijkste bestanddelen zijn. Hoe dan ook: de kapitein eet wél graag vlees, maar ook een witte worst gaat er al ’s in (that’s what she said).
De twee ‘vlezekes’ hebben heel erg gesmaakt, maar Captain Critic is tevreden dat hij met de maïskolf toch nog iets gezonds heeft toegevoegd aan zijn maaltijd. En heel eerlijk? Niet enkel gezond, maar misschien zelfs nog lekkerder dan de worst én de bavette … Een heerlijk zoete maïskolf, eenvoudig gegrild op de barbecue met een yoghurt-mayonaisesausje en lente-ui, en vooral heerlijk gekruid (de kapitein proeft onder meer gerookt paprikapoeder, een specerij die zo ongeveer álles oneindig veel lekkerder maakt).
Je barbecueconcept Texaans noemen is niet zonder risico’s. De meeste Texaanse Billy Bobs en Billy Rays (of is het Billies Bob en Billies Ray?) nemen barbecueën even serieus als football, wapenbezit en grensmuren bouwen. En met zo’n Texaan wil je niet sollen door ondermaatse BBQ te serveren. Røk heeft Captain Critic’s test echter doorstaan. Of dat volstaat voor Billy Bob en Billy Ray, dat moeten zij zelf maar komen proeven.
Alle concepten bevinden zich rond de centrale toog van Dok Brewing Company, een nieuwe stadsbrouwerij met een dertigtal bieren op vat. Røk zelf is op zich weinig meer dan een met metalen golfplaten samengesteld hok met daarin verschillende barbecuetoestellen zoals een smoker en een grill. Voor de ‘BBQ-shack’ staan een aantal lange tafels waar je met een biertje van de Dok Brewing Company kan plaats nemen.
Op de kaart vandaag twee lunchgerechten en vijf à la carte-opties: witte pens, bavette, zalm, maïskolf en eryngii (koningsoesterzwam). De kapitein twijfelt nog even maar beslist om zijn ecologische voetafdruk én zijn gezondheid even op het achterplan te schuiven en gaat voor één groente en twee ‘vlezekes’: de maïskolf, de bavette en de witte pens. Als je in een barbecuezaak al niet ’s wat extra vlees mag eten, waar dan wel? Bovendien zou de gemiddelde Texaan de kapitein maar vreemd bekijken als hij gebarbecuede paddenstoelen zou verkiezen boven een worst of een stuk rundvlees.
Een biertje haalt Captain Critic bij de Dok Brewing Company: een biertje van de Sloveense brouwerij Reservoir Dogs. Zdravje! De kapitein heeft bij Røk een buzzer meegekregen die na een goeie tien minuten van zich laat horen. Wanneer hij zijn bestelling gaat afhalen is Captain Critic best aangenaam verrast: een aardige portie bavette, een mooi gedresseerde maïskolf (voor zover je een maïskolf mooi kan dresseren natuurlijk) en niet één, maar twee witte pensen. Is dat even een meevaller zeg.
Terug op zijn plek kan de kapitein beginnen met zijn vleesdegustatie. De bavette is lekker saignant gebakken, gekruid met wat peper en grof zout en wordt geserveerd met een verse groene kruidensalsa. Door de langere, grovere draad in het vlees is bavette sowieso minder mals dan biefstuk maar de vollere smaak en de structuur kunnen net ook een meerwaarde zijn. Captain Critic is in elk geval fan.
De witte pensen zijn lekker op de barbecue geblakerd met erbij een licht pikante huisgemaakte relish. Een witte worst is doorgaans het favoriete BBQ-vlees van zij die eigenlijk niet graag vlees eten. Niet verwonderlijk gezien brood, melk en ei zo ongeveer de belangrijkste bestanddelen zijn. Hoe dan ook: de kapitein eet wél graag vlees, maar ook een witte worst gaat er al ’s in (that’s what she said).
De twee ‘vlezekes’ hebben heel erg gesmaakt, maar Captain Critic is tevreden dat hij met de maïskolf toch nog iets gezonds heeft toegevoegd aan zijn maaltijd. En heel eerlijk? Niet enkel gezond, maar misschien zelfs nog lekkerder dan de worst én de bavette … Een heerlijk zoete maïskolf, eenvoudig gegrild op de barbecue met een yoghurt-mayonaisesausje en lente-ui, en vooral heerlijk gekruid (de kapitein proeft onder meer gerookt paprikapoeder, een specerij die zo ongeveer álles oneindig veel lekkerder maakt).
Je barbecueconcept Texaans noemen is niet zonder risico’s. De meeste Texaanse Billy Bobs en Billy Rays (of is het Billies Bob en Billies Ray?) nemen barbecueën even serieus als football, wapenbezit en grensmuren bouwen. En met zo’n Texaan wil je niet sollen door ondermaatse BBQ te serveren. Røk heeft Captain Critic’s test echter doorstaan. Of dat volstaat voor Billy Bob en Billy Ray, dat moeten zij zelf maar komen proeven.
Reacties
Een reactie posten