De Lozen Boer
Tot Lochristi en ver daarbuiten (op zijn minst tot in Wachtebeke) reikt de onberispelijke reputatie van De Lozen Boer als locatie voor allerhande trouw- en andere feesten in het - en Captain Critic drukt zich diplomatisch uit - iets hogere prijssegment. Naast de twee grote feestzalen en de prachtige tuinen heeft De Lozen Boer echter ook een eigen restaurant, waar je 's middags tijdens de week en in het weekend terecht kan. Daarbij is er geen mogelijkheid tot à la carte, er wordt enkel één vijfgangenmenu geserveerd.
De kapitein neemt zijn aperitief, een glas champagne, buiten op het aangename overdekte terras, waar je bijna zou vergeten dat je aan een drukke steenweg zit. Wat daar zeker bij helpt zijn de smakelijke amuses die op een groot rond houten dienblad opgediend worden. Een schijfje sushirijst met een fijne brunoise van komkommer, daarbij een blokje tataki van tonijn met sesamzaad en een perfect gefrituurde scampi. De andere amuse is een verzorgd gepresenteerd rolletje rundvlees met onder meer een zacht bechamelsausje, een aardappelchipje en een eetbaar bloemetje. Captain Critic heeft zijn dosis verkleinwoordjes weer gehad voor vandaag.
Na zijn aperitief verplaatst de kapitein zich van het terras naar binnen, waar hij zich in een Engels landhuis waant. Het interieur is zeer klassiek maar ook warm en klassevol. De tafels met wit linnengoed zijn tot in de puntjes gedekt, inclusief een hele servieskast aan glazen en bestek. Aan brood en boter is er uiteraard ook gedacht en traditionele onderborden tonen idyllische boerentaferelen uit vervlogen tijden, voor Lochristi halfvol gezet werd met kandidaat-Ugly Belgian Houses.
Het eerste voorgerecht is gemarineerde zeebaars met een crème van avocado, courgette, snijbiet en rivierkreeft. De zeebaars is zacht en smaakvol, de verschillende groenten puur en perfect gegaard. Ook op de cuisson van het rivierkreeftje is absoluut niets aan te merken. Bij dit alles een droge Muscadet, die ideaal samengaat met een stukje vis.
De tweede gang is een halve kreeft met pestoboter. De presentatie van kreeftgerechten is doorgaans niet echt spectaculair - je kan natuurlijk weinig meer doen met een kreeft dan ze opensnijden en op een bord leggen - en dat is ook hier het geval. Het belangrijkste is echter de smaak en die zit goed. Het kreeftenvlees is nog mooi sappig en de pestoboter zorgt voor een origineel en smakelijk accent.
Het derde en laatste voorgerecht is meteen ook het lekkerste: suprème van IJslandse kabeljauw met erwtjes en een romige mousseline. De kabeljauw is eenvoudig bereid maar de cuisson benadert de perfectie. De heerlijke vis gaat gezwind samen met de smakelijke, fluweelzachte mousseline. De erwtjes, die worden puur natuur én in een zalfje op het bord gebracht. Bij de kreeft en de kabeljauw wordt overigens een Portugese blanc de noirs (witte wijn gemaakt van blauwe druiven) uit de Alentejo-streek geserveerd.
Het hoofdgerecht is klassiek, misschien wat té klassiek, en dat komt al tot uiting in de benaming: kalfscarré uit de Corrèze ‘in nazomerpracht’. Die nazomerpracht slaat dan op de verschillende groenten: jonge prei, jonge wortel, witloof en sluimererwt. Het vlees is best lekker, hoewel kalfsvlees natuurlijk niet bekend staat om zijn overdonderend uitgesproken smaak, maar had wat de kapitein betreft gerust nog wat meer rosé mogen zijn. De twee aardappeltjes op het bord zijn in de vorm van een paddenstoel gesneden. Dat spreekt voor zich. Bij het hoofdgerecht wordt een uitstekende Pomerol geschonken, jammer genoeg wel geen Château Pétrus, hoewel Captain Critic’s portemonnee dat misschien minder jammer vindt.
Het dessert is eenvoudig maar lekker: yoghurtijs met rood fruit als frambozen, braambessen, blauwe en rode bessen en een smakelijk vers zandkoekje. De kapitein krijgt nog een glas dessertwijn ingeschonken (hij zal vandaag niet sterven van dorst) waarna er een gourmandisetoren volgt waar Captain Critic instant gelukkig van wordt: diverse pralines, waarvan vooral de witte praline met pralinévulling in de smaak valt, vergezeld van een drietal verschillende zandkoekjes.
De kapitein is tevreden over zijn bezoek aan De Lozen Boer: hij heeft een uiterst geslaagd menu met enkele uitstekende gerechten achter de kiezen, het personeel is professioneel en welgemanierd, en de maitre d’hôtel houdt alles piekfijn onder controle. De reputatie van De Lozen Boer houdt zonder problemen stand, ook buiten de klassieke feest-setting.
De kapitein neemt zijn aperitief, een glas champagne, buiten op het aangename overdekte terras, waar je bijna zou vergeten dat je aan een drukke steenweg zit. Wat daar zeker bij helpt zijn de smakelijke amuses die op een groot rond houten dienblad opgediend worden. Een schijfje sushirijst met een fijne brunoise van komkommer, daarbij een blokje tataki van tonijn met sesamzaad en een perfect gefrituurde scampi. De andere amuse is een verzorgd gepresenteerd rolletje rundvlees met onder meer een zacht bechamelsausje, een aardappelchipje en een eetbaar bloemetje. Captain Critic heeft zijn dosis verkleinwoordjes weer gehad voor vandaag.
Na zijn aperitief verplaatst de kapitein zich van het terras naar binnen, waar hij zich in een Engels landhuis waant. Het interieur is zeer klassiek maar ook warm en klassevol. De tafels met wit linnengoed zijn tot in de puntjes gedekt, inclusief een hele servieskast aan glazen en bestek. Aan brood en boter is er uiteraard ook gedacht en traditionele onderborden tonen idyllische boerentaferelen uit vervlogen tijden, voor Lochristi halfvol gezet werd met kandidaat-Ugly Belgian Houses.
Het eerste voorgerecht is gemarineerde zeebaars met een crème van avocado, courgette, snijbiet en rivierkreeft. De zeebaars is zacht en smaakvol, de verschillende groenten puur en perfect gegaard. Ook op de cuisson van het rivierkreeftje is absoluut niets aan te merken. Bij dit alles een droge Muscadet, die ideaal samengaat met een stukje vis.
De tweede gang is een halve kreeft met pestoboter. De presentatie van kreeftgerechten is doorgaans niet echt spectaculair - je kan natuurlijk weinig meer doen met een kreeft dan ze opensnijden en op een bord leggen - en dat is ook hier het geval. Het belangrijkste is echter de smaak en die zit goed. Het kreeftenvlees is nog mooi sappig en de pestoboter zorgt voor een origineel en smakelijk accent.
Het derde en laatste voorgerecht is meteen ook het lekkerste: suprème van IJslandse kabeljauw met erwtjes en een romige mousseline. De kabeljauw is eenvoudig bereid maar de cuisson benadert de perfectie. De heerlijke vis gaat gezwind samen met de smakelijke, fluweelzachte mousseline. De erwtjes, die worden puur natuur én in een zalfje op het bord gebracht. Bij de kreeft en de kabeljauw wordt overigens een Portugese blanc de noirs (witte wijn gemaakt van blauwe druiven) uit de Alentejo-streek geserveerd.
Het hoofdgerecht is klassiek, misschien wat té klassiek, en dat komt al tot uiting in de benaming: kalfscarré uit de Corrèze ‘in nazomerpracht’. Die nazomerpracht slaat dan op de verschillende groenten: jonge prei, jonge wortel, witloof en sluimererwt. Het vlees is best lekker, hoewel kalfsvlees natuurlijk niet bekend staat om zijn overdonderend uitgesproken smaak, maar had wat de kapitein betreft gerust nog wat meer rosé mogen zijn. De twee aardappeltjes op het bord zijn in de vorm van een paddenstoel gesneden. Dat spreekt voor zich. Bij het hoofdgerecht wordt een uitstekende Pomerol geschonken, jammer genoeg wel geen Château Pétrus, hoewel Captain Critic’s portemonnee dat misschien minder jammer vindt.
Het dessert is eenvoudig maar lekker: yoghurtijs met rood fruit als frambozen, braambessen, blauwe en rode bessen en een smakelijk vers zandkoekje. De kapitein krijgt nog een glas dessertwijn ingeschonken (hij zal vandaag niet sterven van dorst) waarna er een gourmandisetoren volgt waar Captain Critic instant gelukkig van wordt: diverse pralines, waarvan vooral de witte praline met pralinévulling in de smaak valt, vergezeld van een drietal verschillende zandkoekjes.
De kapitein is tevreden over zijn bezoek aan De Lozen Boer: hij heeft een uiterst geslaagd menu met enkele uitstekende gerechten achter de kiezen, het personeel is professioneel en welgemanierd, en de maitre d’hôtel houdt alles piekfijn onder controle. De reputatie van De Lozen Boer houdt zonder problemen stand, ook buiten de klassieke feest-setting.
Reacties
Een reactie posten