De Reinaert
De Reinaert in Lochristi is een brasserie die ’s middags en ‘s namiddags ook fungeert als eetcafé/taverne. Meerwaardezoekers zouden hier al ’s de neus voor kunnen ophalen, maar als horeca-uitbater overleven in Lochristi betekent soms de noodzaak om ’s middags ook broodjes aan te bieden, en pannenkoeken in de namiddag. Daar gaat Captain Critic niemand op voorhand op afrekenen, zolang er ’s avonds maar niemand naast hem een broodje smos naar binnen zit te werken.
De kapitein gaat alvast van start met een Picon vin blanc terwijl hij nog even de tijd neemt om rustig de kaart te bestuderen. Uit de vele typische brasserieklassiekers kiest hij de Gentse rundsstoverij met streekbier, en om van start te gaan een portie bitterballen met mosterd. Uit ondervinding weet Captain Critic dat de combinatie van een volwaardig voor- en hoofdgerecht in menig brasserie wat van het goede teveel kan zijn. Dan is een eenvoudige portie bitterballen een elegante oplossing. In hoeverre een bitterbal elegant kan zijn, uiteraard.
De bediening verloopt vlot, de kapitein hoeft dus niet lang te wachten op zijn bitterballen. Die zijn overigens wat hij ervan verwacht had. Een bitterbal mag dan niets speciaals zijn, een goeie bitterbal kan wel verdraaid lekker zijn. En deze bitterballen, geserveerd met eerder lopende mosterd, kunnen geclassificeerd worden onder de noemer ‘goeie bitterballen’. Klein minpunt is wel dat één van de bitterballen nog niet helemaal warm is vanbinnen. Aangezien de overige exemplaren dat probleem niet kennen, kan Captain Critic enkel concluderen dat die ene, wat koudere bitterbal last heeft van frigiditeit, of gewoon iets later in de friteuse gegooid is. Frigide of niet, de kapitein heeft ‘m toch mooi opgegeten.
Spoedig volgt de stoverij en een glas rode huiswijn. Het stoofvlees, het slaatje en de frieten worden allen apart in een kommetje geserveerd, wat verzorgder oogt dan alles samen op een bord gepleurd. De stoverij is duidelijk huisgemaakt, een laurierblad drijft nog tussen de stukken rundvlees. De stoofvleessaus ziet er op het eerste zicht iets te dun uit, wat aanleiding kan geven tot dramatische veronderstellingen dat de stoverij niet lang genoeg heeft opgestaan en het vlees nog taai en droog zou zijn (de horror!). Van dat laatste is er gelukkig echter absoluut geen sprake: het vlees valt al uit elkaar wanneer de kapitein er nog maar met zijn vork op duwt. Zoals het hoort, tiens. De saus? Die mocht inderdaad een beetje dikker geweest zijn, maar de smaak zit goed en als Captain Critic moet kiezen tussen een dunnere stoofvleessaus of een stoofvleessaus die bijgebonden werd met maïzena (het zou spijtig genoeg de eerste keer niet zijn), dan weet hij het wel.
De ster van de avond is echter niet de stoverij, noch de bitterballen of de kapitein zelve, neen, de ster van de avond is de heerlijke kom frietjes met verse mayonaise. Een kom frieten zoals die in elke brasserie geserveerd zou moeten worden: goudgeel, knapperig, zacht vanbinnen. Het spreekt voor zich dat Captain Critic de kom ledigt tot de allerlaatste friet. Zijn goede opvoeding heeft het hem zo geïnstrueerd. Het eenvoudige slaatje bestaat uit groene sla, tomaat en tuinkers. De ingrediënten zijn vers, wat de kapitein meestal al best tevreden stemt wat zijn slaatjes betreft.
Voor een brasserie/eetcafé/taverne heeft Reinaert overigens ook nog ‘s best een aangenaam en modern interieur, dat niet zo lang geleden vernieuwd werd. Geen enkele noodzaak dus om Reinaert ergens op af te rekenen. Integendeel, smakelijke stoverij en uitstekende frieten: een combo die ervoor zorgt dat Captain Critic hier zeker nog ’s terugkeert.
De kapitein gaat alvast van start met een Picon vin blanc terwijl hij nog even de tijd neemt om rustig de kaart te bestuderen. Uit de vele typische brasserieklassiekers kiest hij de Gentse rundsstoverij met streekbier, en om van start te gaan een portie bitterballen met mosterd. Uit ondervinding weet Captain Critic dat de combinatie van een volwaardig voor- en hoofdgerecht in menig brasserie wat van het goede teveel kan zijn. Dan is een eenvoudige portie bitterballen een elegante oplossing. In hoeverre een bitterbal elegant kan zijn, uiteraard.
De bediening verloopt vlot, de kapitein hoeft dus niet lang te wachten op zijn bitterballen. Die zijn overigens wat hij ervan verwacht had. Een bitterbal mag dan niets speciaals zijn, een goeie bitterbal kan wel verdraaid lekker zijn. En deze bitterballen, geserveerd met eerder lopende mosterd, kunnen geclassificeerd worden onder de noemer ‘goeie bitterballen’. Klein minpunt is wel dat één van de bitterballen nog niet helemaal warm is vanbinnen. Aangezien de overige exemplaren dat probleem niet kennen, kan Captain Critic enkel concluderen dat die ene, wat koudere bitterbal last heeft van frigiditeit, of gewoon iets later in de friteuse gegooid is. Frigide of niet, de kapitein heeft ‘m toch mooi opgegeten.
Spoedig volgt de stoverij en een glas rode huiswijn. Het stoofvlees, het slaatje en de frieten worden allen apart in een kommetje geserveerd, wat verzorgder oogt dan alles samen op een bord gepleurd. De stoverij is duidelijk huisgemaakt, een laurierblad drijft nog tussen de stukken rundvlees. De stoofvleessaus ziet er op het eerste zicht iets te dun uit, wat aanleiding kan geven tot dramatische veronderstellingen dat de stoverij niet lang genoeg heeft opgestaan en het vlees nog taai en droog zou zijn (de horror!). Van dat laatste is er gelukkig echter absoluut geen sprake: het vlees valt al uit elkaar wanneer de kapitein er nog maar met zijn vork op duwt. Zoals het hoort, tiens. De saus? Die mocht inderdaad een beetje dikker geweest zijn, maar de smaak zit goed en als Captain Critic moet kiezen tussen een dunnere stoofvleessaus of een stoofvleessaus die bijgebonden werd met maïzena (het zou spijtig genoeg de eerste keer niet zijn), dan weet hij het wel.
De ster van de avond is echter niet de stoverij, noch de bitterballen of de kapitein zelve, neen, de ster van de avond is de heerlijke kom frietjes met verse mayonaise. Een kom frieten zoals die in elke brasserie geserveerd zou moeten worden: goudgeel, knapperig, zacht vanbinnen. Het spreekt voor zich dat Captain Critic de kom ledigt tot de allerlaatste friet. Zijn goede opvoeding heeft het hem zo geïnstrueerd. Het eenvoudige slaatje bestaat uit groene sla, tomaat en tuinkers. De ingrediënten zijn vers, wat de kapitein meestal al best tevreden stemt wat zijn slaatjes betreft.
Voor een brasserie/eetcafé/taverne heeft Reinaert overigens ook nog ‘s best een aangenaam en modern interieur, dat niet zo lang geleden vernieuwd werd. Geen enkele noodzaak dus om Reinaert ergens op af te rekenen. Integendeel, smakelijke stoverij en uitstekende frieten: een combo die ervoor zorgt dat Captain Critic hier zeker nog ’s terugkeert.
Reacties
Een reactie posten