't Buikske Rond (1)
Verscholen tussen de pittoreske Destelbergse Damvallei en de net iets minder pittoreske E17 ligt restaurant ’t Buikske Rond. Het interieur is verzorgd en binnen is het best aangenaam zitten. Het restaurant lijkt gerund te worden door een echtpaar: vrouw in de zaal, man in de keuken. Maar ook de man laat zich, getooid in koksoutfit, geregeld in de zaal zien.
De bediening verloopt uiterst vriendelijk en vlot. Bij zijn aperitief - een rode vermouth - krijgt Captain Critic een trio van amuses voorgeschoteld. Een smakelijk loempiaatje gevuld met een sappige scampi, geserveerd met een mild currysausje, een toastje met een lekkere mousse van witte asperge en een eenvoudig koekje van sesam met een huisgemaakte mayonaise. Alvast niet slecht om mee van start te gaan.
Op de kaart staan er zowel absolute Vlaamse brasserieklassiekers (denk kaas- en garnaalkroketten, stoverij en dame blanche) als iets fijnere gerechten. Als voorgerecht opteert de kapitein voor de carpaccio van roggevleugel met citrus, ansjovis, basilicum en pistache. Een carpaccio van rauwe roggevleugel is best een riskant gerecht want een roggevleugel die niet kraakvers is, gaat al snel een uiterst onaangename geur verspreiden. Beeldt u zich - op eigen risico - Daniël Termont in, wiens douche al een week defect is, en die net een uurtje gaan joggen is. Op een vergelijkbare manier kan een niet-verse roggevleugel geen uren, maar dágen in de wind stinken. Niets daarvan echter bij deze roggevleugel: vers en zacht van smaak, flinterdun gesneden en een fijne, kleurrijke dressering. Voor één keer ergert Captain Critic zich zelfs niet aan de bloemetjes op het bord.
Als hoofdgerecht een klassieker: steak (Holstein) met frieten, salade en verse béarnaise. Heel wat meer ‘sec’ gepresenteerd dan het voorgerecht, maar een steak met frieten en béarnaise moet het zelden hebben van de presentatie. Smaak is waar het om draait. De met wat grof zout bestrooide steak is lekker dik en wordt vergezeld van een potje verse béarnaise en twee eenzame in de oven verwarmde kerstomaatjes. Daarnaast nog een apart kommetje sla, een grote kom frieten en een potje huisgemaakte mayonaise. Doorgaans geeft de kapitein de voorkeur aan entrecôtes, maar een klassieke steak op zijn tijd gaat er ook wel ’s in. Zo ook dit exemplaar: gekorst en correct saignant gebakken. De béarnaise is uiterst smakelijk, de kom frieten copieus.
Het dessert is deze keer een sabayon met vanille-ijs en aardbei. Bewijsmateriaal dat de sabayon vers geklopt werd, had de kapitein niet echt meer nodig, daarvoor volstond wat hem betreft het zich uit de keuken verspreidende getik van de garde. Voor het geval hij echter toch nog twijfels had, wordt de steelpan waarin de sabayon bereid werd ook gewoon voor zijn neus op tafel gezet. Captain Critic niet gelaten, tegen een dubbele portie sabayon zegt hij zelden nee. Of het moest zijn dat die sabayon in kwestie net een contract getekend had bij Club Brugge. De sabayon is geslaagd, het bolletje vanille-ijs en enkele aardbeien maken het geheel af. Het steelpannetje kan de kapitein jammer genoeg niet voor de volle 100 procent uitlepelen, gezien de sabayon op de bodem al wat beginnen kleven is. Klein schoonheidsfoutje, maar dat kan gebeuren wanneer je de steelpan waarin de sabayon bereid werd mee op tafel zet.
Captain Critic sluit af met een Highland Park single malt en - na een hele pan sabayon naar binnen gewerkt te hebben - het besef dat de naam van dit restaurant goed gekozen is. Een eerlijke, lekkere keuken, een huiselijke atmosfeer en een vlotte en gemoedelijke bediening: de kapitein laat zich ooit nog wel ’s zien bij ’t Buikske Rond.
De bediening verloopt uiterst vriendelijk en vlot. Bij zijn aperitief - een rode vermouth - krijgt Captain Critic een trio van amuses voorgeschoteld. Een smakelijk loempiaatje gevuld met een sappige scampi, geserveerd met een mild currysausje, een toastje met een lekkere mousse van witte asperge en een eenvoudig koekje van sesam met een huisgemaakte mayonaise. Alvast niet slecht om mee van start te gaan.
Op de kaart staan er zowel absolute Vlaamse brasserieklassiekers (denk kaas- en garnaalkroketten, stoverij en dame blanche) als iets fijnere gerechten. Als voorgerecht opteert de kapitein voor de carpaccio van roggevleugel met citrus, ansjovis, basilicum en pistache. Een carpaccio van rauwe roggevleugel is best een riskant gerecht want een roggevleugel die niet kraakvers is, gaat al snel een uiterst onaangename geur verspreiden. Beeldt u zich - op eigen risico - Daniël Termont in, wiens douche al een week defect is, en die net een uurtje gaan joggen is. Op een vergelijkbare manier kan een niet-verse roggevleugel geen uren, maar dágen in de wind stinken. Niets daarvan echter bij deze roggevleugel: vers en zacht van smaak, flinterdun gesneden en een fijne, kleurrijke dressering. Voor één keer ergert Captain Critic zich zelfs niet aan de bloemetjes op het bord.
Als hoofdgerecht een klassieker: steak (Holstein) met frieten, salade en verse béarnaise. Heel wat meer ‘sec’ gepresenteerd dan het voorgerecht, maar een steak met frieten en béarnaise moet het zelden hebben van de presentatie. Smaak is waar het om draait. De met wat grof zout bestrooide steak is lekker dik en wordt vergezeld van een potje verse béarnaise en twee eenzame in de oven verwarmde kerstomaatjes. Daarnaast nog een apart kommetje sla, een grote kom frieten en een potje huisgemaakte mayonaise. Doorgaans geeft de kapitein de voorkeur aan entrecôtes, maar een klassieke steak op zijn tijd gaat er ook wel ’s in. Zo ook dit exemplaar: gekorst en correct saignant gebakken. De béarnaise is uiterst smakelijk, de kom frieten copieus.
Het dessert is deze keer een sabayon met vanille-ijs en aardbei. Bewijsmateriaal dat de sabayon vers geklopt werd, had de kapitein niet echt meer nodig, daarvoor volstond wat hem betreft het zich uit de keuken verspreidende getik van de garde. Voor het geval hij echter toch nog twijfels had, wordt de steelpan waarin de sabayon bereid werd ook gewoon voor zijn neus op tafel gezet. Captain Critic niet gelaten, tegen een dubbele portie sabayon zegt hij zelden nee. Of het moest zijn dat die sabayon in kwestie net een contract getekend had bij Club Brugge. De sabayon is geslaagd, het bolletje vanille-ijs en enkele aardbeien maken het geheel af. Het steelpannetje kan de kapitein jammer genoeg niet voor de volle 100 procent uitlepelen, gezien de sabayon op de bodem al wat beginnen kleven is. Klein schoonheidsfoutje, maar dat kan gebeuren wanneer je de steelpan waarin de sabayon bereid werd mee op tafel zet.
Captain Critic sluit af met een Highland Park single malt en - na een hele pan sabayon naar binnen gewerkt te hebben - het besef dat de naam van dit restaurant goed gekozen is. Een eerlijke, lekkere keuken, een huiselijke atmosfeer en een vlotte en gemoedelijke bediening: de kapitein laat zich ooit nog wel ’s zien bij ’t Buikske Rond.
Reacties
Een reactie posten