't Boerenhof
Restaurant en feestzaal ’t Boerenhof in Oostakker werd een aantal jaar geleden overgenomen door Edin Ramcic en diens echtgenote. Jaja, dé Edin Ramcic, in de jaren negentig goed voor bijna 200 wedstrijden in het blauw-witte shirt van KAA Gent. Voor de jongere generatie die de Gantoise enkel als topploeg gekend heeft, én voor de successupporters die pas voor AA Gent zijn beginnen supporteren nadat er prijzen gepakt werden (jullie weten wie jullie zijn): de jaren negentig was een minder fleurige periode in het bestaan van de Buffalo’s. Er was toen al sprake van een geslaagd jaar wanneer de club het seizoen kon afsluiten op een achtste plek, het faillissement nipt kon vermijden en de derby tegen de prutsers van Sporting Lokeren gewonnen werd. Winnen tegen (de prutsers van) Club Brugge was toen nog een behoorlijk verre droom.
Edin Ramcic was echter een lichtpunt in die periode: een sobere maar secure Bosnische verdediger van wie Captain Critic durft beweren dat hij ook vandaag zijn plek in het elftal van de Buffalo’s waard zou zijn. Die Edin Ramcic baat vandaag de dag dus ’t Boerenhof uit, een zaak met een lange traditie in Oostakker. ’t Boerenhof is tegelijkertijd restaurant én feestzaal, een combinatie die niet altijd even vanzelfsprekend is (het risico om noch het één, noch het ander écht goed te doen, is dan niet onbestaande). Bovendien wordt er overdag ook nog eens gelonkt naar het pannenkoekenpubliek met kleine kinderen, voor wie er een grote plastieken speeltuin voorzien is.
Ook al is het avond wanneer de kapitein ’t Boerenhof bezoekt, toch is de speeltuin nog aardig gevuld met jong grut. Het warme zomerweer heeft daar ongetwijfeld iets mee te maken. Onder het nuttigen van een Picon vin blanc kan de kapitein rustig de kaart bekijken, waaruit hij een entrecôte met béarnaise en friet kiest.
Die entrecôte wordt, samen met de frieten en de warme groenten (wortel, champignon, broccoli, boontjes en witte asperges) geserveerd in een pan. Potjes béarnaise en mayonaise worden apart op tafel gezet. Bij het kiezen van een bakwijze voor zijn entrecôtes twijfelt Captain Critic soms tussen ‘saignant’ en ‘bleu’. Voor beide cuissons valt iets te zeggen, maar wanneer de kapitein voor ‘bleu’ opteert, is dat meestal omdat het de veiligste optie is. De veiligste optie, aangezien zijn entrecôte nog altijd saignant zal zijn wanneer de chef er een bakwijze naast zou zitten. Het risico om een ‘à point' geserveerd te krijgen bij het bestellen van een ‘saignant’ is een risico dat de kapitein graag vermijdt, indien enigszins mogelijk.
Dat gezegd zijnde, en bovendien in de wetenschap dat de entrecôte in de pan geserveerd wordt, waarbij het risico bestaat dat het vlees nog een tijd blijft verder garen, had Captain Critic maar een ‘bleu’ besteld. Spijtig dus dat de entrecôte die hij geserveerd krijgt eigenlijk ‘à point’ gebakken is, en daarenboven nog eens behoorlijk taai en pezig is. Op het missen van één bakwijze mogen dan nog voorwaardelijke straffen staan, voor het missen van maar liefst twéé bakwijzen ineens zou je gerust voor assisen mogen verschijnen.
De frieten zijn best smakelijk, net als de zelfgemaakte mayonaise. Op de warme groenten kan er weinig aangemerkt worden, maar wat ben je met degelijke bijrollen, wanneer de hoofdrol de mist in gaat? De béarnaisesaus is niet slecht qua smaak, maar schift wanneer ze in contact komt met de hete pan. Eigenlijk steelt enkel de fles rode Vacqueyras de show.
Aangezien hij zijn entrecôte niet volledig heeft opgegeten, heeft de kapitein nog wat plaats voor een dessert. Rijstpap vind je niet dikwijls meer op menukaarten terug, maar roept bij Captain Critic toch een nostalgisch gevoel op. Rijstpap it is, then. Die wordt dan wel vergezeld van een gouden lepel, maar is toch wat ongelukkig gepresenteerd: drie halve bollen op een langwerpig rechthoekig bord. Rijstpap serveer je gewoon best in een kommetje, toch? De smaak is OK, hoewel de rijstkorrels iets te beetgaar zijn. Bruine suiker is onmisbaar bij rijstpap, en mocht gerust in grotere mate aanwezig zijn.
Bij wijze van besluit kan de kapitein stellen dat zijn weinig geslaagde entrecôte jammer genoeg toch als een donkere wolk boven zijn bezoek aan ’t Boerenhof blijft hangen. Edin Ramcic was secuurder in de achterhoede van AA Gent dan in de keuken van restaurant ’t Boerenhof.
Edin Ramcic was echter een lichtpunt in die periode: een sobere maar secure Bosnische verdediger van wie Captain Critic durft beweren dat hij ook vandaag zijn plek in het elftal van de Buffalo’s waard zou zijn. Die Edin Ramcic baat vandaag de dag dus ’t Boerenhof uit, een zaak met een lange traditie in Oostakker. ’t Boerenhof is tegelijkertijd restaurant én feestzaal, een combinatie die niet altijd even vanzelfsprekend is (het risico om noch het één, noch het ander écht goed te doen, is dan niet onbestaande). Bovendien wordt er overdag ook nog eens gelonkt naar het pannenkoekenpubliek met kleine kinderen, voor wie er een grote plastieken speeltuin voorzien is.
Ook al is het avond wanneer de kapitein ’t Boerenhof bezoekt, toch is de speeltuin nog aardig gevuld met jong grut. Het warme zomerweer heeft daar ongetwijfeld iets mee te maken. Onder het nuttigen van een Picon vin blanc kan de kapitein rustig de kaart bekijken, waaruit hij een entrecôte met béarnaise en friet kiest.
Die entrecôte wordt, samen met de frieten en de warme groenten (wortel, champignon, broccoli, boontjes en witte asperges) geserveerd in een pan. Potjes béarnaise en mayonaise worden apart op tafel gezet. Bij het kiezen van een bakwijze voor zijn entrecôtes twijfelt Captain Critic soms tussen ‘saignant’ en ‘bleu’. Voor beide cuissons valt iets te zeggen, maar wanneer de kapitein voor ‘bleu’ opteert, is dat meestal omdat het de veiligste optie is. De veiligste optie, aangezien zijn entrecôte nog altijd saignant zal zijn wanneer de chef er een bakwijze naast zou zitten. Het risico om een ‘à point' geserveerd te krijgen bij het bestellen van een ‘saignant’ is een risico dat de kapitein graag vermijdt, indien enigszins mogelijk.
Dat gezegd zijnde, en bovendien in de wetenschap dat de entrecôte in de pan geserveerd wordt, waarbij het risico bestaat dat het vlees nog een tijd blijft verder garen, had Captain Critic maar een ‘bleu’ besteld. Spijtig dus dat de entrecôte die hij geserveerd krijgt eigenlijk ‘à point’ gebakken is, en daarenboven nog eens behoorlijk taai en pezig is. Op het missen van één bakwijze mogen dan nog voorwaardelijke straffen staan, voor het missen van maar liefst twéé bakwijzen ineens zou je gerust voor assisen mogen verschijnen.
De frieten zijn best smakelijk, net als de zelfgemaakte mayonaise. Op de warme groenten kan er weinig aangemerkt worden, maar wat ben je met degelijke bijrollen, wanneer de hoofdrol de mist in gaat? De béarnaisesaus is niet slecht qua smaak, maar schift wanneer ze in contact komt met de hete pan. Eigenlijk steelt enkel de fles rode Vacqueyras de show.
Aangezien hij zijn entrecôte niet volledig heeft opgegeten, heeft de kapitein nog wat plaats voor een dessert. Rijstpap vind je niet dikwijls meer op menukaarten terug, maar roept bij Captain Critic toch een nostalgisch gevoel op. Rijstpap it is, then. Die wordt dan wel vergezeld van een gouden lepel, maar is toch wat ongelukkig gepresenteerd: drie halve bollen op een langwerpig rechthoekig bord. Rijstpap serveer je gewoon best in een kommetje, toch? De smaak is OK, hoewel de rijstkorrels iets te beetgaar zijn. Bruine suiker is onmisbaar bij rijstpap, en mocht gerust in grotere mate aanwezig zijn.
Bij wijze van besluit kan de kapitein stellen dat zijn weinig geslaagde entrecôte jammer genoeg toch als een donkere wolk boven zijn bezoek aan ’t Boerenhof blijft hangen. Edin Ramcic was secuurder in de achterhoede van AA Gent dan in de keuken van restaurant ’t Boerenhof.
Reacties
Een reactie posten