De Superette RTT
De Superette RTT bij de oude Belgacomtoren is één van de vele Gentse initiatieven van topchef Kobe Desramaults en het kleine broertje van De Superette in de Guldenspoorstraat. ‘RTT’ verwijst naar de vroegere naam van Belgacom (nu Proximus), toen de dieren nog spraken en de meeste West-Vlamingen nog gewoon in West-Vlaanderen woonden. Intussen is er veel veranderd. De dieren zijn gestopt met spreken (met uitzondering van de daniëltermont, een rood padachtig wezen dat zich uitsluitend voedt met kreeft, kaviaar en champagne, en dat naar het schijnt af en toe een verstaanbare zin weet uit te stoten) en de barbaarse invasie van Gent vanuit West-Vlaanderen lijkt niet meer af te stoppen. Wanneer er zich tussen die inwijkelingen uit het westen echter culinaire genieën bevinden als Kobe Desramaults, kan Captain Critic daar best mee leven.
De Vitrine (in de Brabantdam) is intussen al even gesloten, maar De Superette is springlevend en in de Belgacomtoren heeft Desramaults met Chambre Séparée een alternatief maar absoluut toprestaurant geopend. De Superette RTT heeft net als zijn chiquere buur onderdak gevonden in de voormalige Belgacomtoren en zal dus hetzelfde tijdelijke lot beschoren zijn, wanneer het zogezegd ‘lelijkste gebouw van Gent’ (de kapitein is het overigens niet eens met die definitie) binnen enkele jaren verbouwd en gedeeltelijk gesloopt wordt.
Binnen zitten is niet mogelijk, alle tafels staan onder de dennenboompjes tussen de Belgacomtoren aan de ene kant en de Scaldissluis aan de andere kant, met uitzicht op de Oude Beestenmarkt. De Superette RTT is dan ook enkel geopend gedurende de warmere maanden van het jaar. Het is niet héél erg warm wanneer Captain Critic op bezoek komt en er zit een venijnige wind, maar toch is het aangenaam zitten in de schaduw van het voormalige RTT-gebouw. De kaart is niet uitgebreid en bestaat uit slechts vier pizza’s en een viertal andere gerechten. De pizza’s zijn echter geen gewone pizza’s maar pizza’s met een zuurdesemdeeg als basis, zoals de kapitein er ook al gegeten heeft bij de hoofdvestiging van De Superette.
Ook de drankkaart is beperkt maar wanneer er een Oude Geuze Oud Beersel op die kaart staat, hoeft er wat Captain Critic betreft weinig anders meer op te staan. Een geuze is sowieso al de koning onder de bieren en Oud Beersel één van de koningen onder de geuzes. De kapitein bestelt verder een ‘pizza flammeküche’ die ter plekke buiten in een mobiele houtoven gebakken wordt en na een tiental minuten op zijn tafel verschijnt. De flammeküche ziet er alvast heerlijk uit, wat na het binnenwerken van de eerste ‘slice’ enkel maar bevestigd wordt: perfect deeg, smeuïge kaas, zure room, spek in beperkte hoeveelheden en fijne rauwe uiringen. Het zuurdesemdeeg is overigens niet zomaar een gimmick, maar een echte meerwaarde. Het deeg is tegelijkertijd krokant én mals en zit bomvol smaak. De zurige geuze die de kapitein drinkt, past overigens perfect bij zijn zuurdesempizza.
Het zuurdesemdeeg is iets zwaarder dan een klassiek pizzadeeg, maar doordat Captain Critic’s flammeküche niet al te vettig is, graait hij toch nog een slice mee van de pizza margherita van zijn tafelgenote. Uiteraard ook met een zuurdesemdeeg, waar de klassiekste aller klassieke Italiaanse pizza’s eveneens wonderwel mee samen gaat. Tomaat, mozzarella en basilicum: méér ingrediënten heeft een pizza welbeschouwd eigenlijk niet nodig. Of u moest zo’n type zijn dat de verfoeilijke gewoonte heeft om ananas op zijn pizza te pleuren. Afgrijselijk.
Kan je de pizza’s van De Superette RTT goedkoop noemen? Neen, niet echt, maar ambachtelijk gemaakte kwaliteitsproducten hebben een prijs. En als het smaakt, heeft de kapitein gerust enkele euro’s meer over voor een pizza. Dát de pizza’s bij De Superette RTT smaken, is toch wel een understatement. Eentje van dezelfde grootorde als ‘Frank Boeckx zou gerust af en toe ’s een pistolet minder mogen eten’.
De Vitrine (in de Brabantdam) is intussen al even gesloten, maar De Superette is springlevend en in de Belgacomtoren heeft Desramaults met Chambre Séparée een alternatief maar absoluut toprestaurant geopend. De Superette RTT heeft net als zijn chiquere buur onderdak gevonden in de voormalige Belgacomtoren en zal dus hetzelfde tijdelijke lot beschoren zijn, wanneer het zogezegd ‘lelijkste gebouw van Gent’ (de kapitein is het overigens niet eens met die definitie) binnen enkele jaren verbouwd en gedeeltelijk gesloopt wordt.
Binnen zitten is niet mogelijk, alle tafels staan onder de dennenboompjes tussen de Belgacomtoren aan de ene kant en de Scaldissluis aan de andere kant, met uitzicht op de Oude Beestenmarkt. De Superette RTT is dan ook enkel geopend gedurende de warmere maanden van het jaar. Het is niet héél erg warm wanneer Captain Critic op bezoek komt en er zit een venijnige wind, maar toch is het aangenaam zitten in de schaduw van het voormalige RTT-gebouw. De kaart is niet uitgebreid en bestaat uit slechts vier pizza’s en een viertal andere gerechten. De pizza’s zijn echter geen gewone pizza’s maar pizza’s met een zuurdesemdeeg als basis, zoals de kapitein er ook al gegeten heeft bij de hoofdvestiging van De Superette.
Ook de drankkaart is beperkt maar wanneer er een Oude Geuze Oud Beersel op die kaart staat, hoeft er wat Captain Critic betreft weinig anders meer op te staan. Een geuze is sowieso al de koning onder de bieren en Oud Beersel één van de koningen onder de geuzes. De kapitein bestelt verder een ‘pizza flammeküche’ die ter plekke buiten in een mobiele houtoven gebakken wordt en na een tiental minuten op zijn tafel verschijnt. De flammeküche ziet er alvast heerlijk uit, wat na het binnenwerken van de eerste ‘slice’ enkel maar bevestigd wordt: perfect deeg, smeuïge kaas, zure room, spek in beperkte hoeveelheden en fijne rauwe uiringen. Het zuurdesemdeeg is overigens niet zomaar een gimmick, maar een echte meerwaarde. Het deeg is tegelijkertijd krokant én mals en zit bomvol smaak. De zurige geuze die de kapitein drinkt, past overigens perfect bij zijn zuurdesempizza.
Het zuurdesemdeeg is iets zwaarder dan een klassiek pizzadeeg, maar doordat Captain Critic’s flammeküche niet al te vettig is, graait hij toch nog een slice mee van de pizza margherita van zijn tafelgenote. Uiteraard ook met een zuurdesemdeeg, waar de klassiekste aller klassieke Italiaanse pizza’s eveneens wonderwel mee samen gaat. Tomaat, mozzarella en basilicum: méér ingrediënten heeft een pizza welbeschouwd eigenlijk niet nodig. Of u moest zo’n type zijn dat de verfoeilijke gewoonte heeft om ananas op zijn pizza te pleuren. Afgrijselijk.
Kan je de pizza’s van De Superette RTT goedkoop noemen? Neen, niet echt, maar ambachtelijk gemaakte kwaliteitsproducten hebben een prijs. En als het smaakt, heeft de kapitein gerust enkele euro’s meer over voor een pizza. Dát de pizza’s bij De Superette RTT smaken, is toch wel een understatement. Eentje van dezelfde grootorde als ‘Frank Boeckx zou gerust af en toe ’s een pistolet minder mogen eten’.
Reacties
Een reactie posten