Brasserie Boulevard
Een verwaarloosd pand langs de Kortrijksesteenweg in Sint-Martens-Latem werd enkele jaren geleden na een grondige renovatie omgevormd tot Brasserie Boulevard. De make-over kan in ieder geval geslaagd genoemd worden: de zaal geeft een ruime indruk en baadt in het licht. Ook de lichte houten balken onder het dak zorgen voor een mooie touch.
Op de kaart staan enkele typische brasserieklassiekers, maar ook gerechten die iets ‘avontuurlijker’ zijn. De zaakvoerder van Boulevard, Thomas Schmidt, werkte 8 jaar in de zaal van Hof van Cleve. Dat hij daar wel wat bruikbare ervaring zal opgedaan hebben, is hoogstwaarschijnlijk een understatement.
Op een warme lenteavond is een gin tonic, vergezeld van een krokantje met een basilicumdip, een ideale manier om van start te gaan. Onder het motto ‘sharing is caring’ opteert Captain Critic voor een aantal hapjes die met de tafel gedeeld kunnen worden. ‘Sharing is caring’, uiteraard voor zover de kapitein bij elk bord minstens de hoeveelheid krijgt waar hij recht op heeft. Dat spreekt voor zich, en wie hem daarin tegenwerkt, zou wel ’s een vork in de rug van zijn grijpgrage handjes kunnen krijgen. Of haar grijpgrage handjes: de kapitein maakt geen onderscheid in sekse als het op de bescherming van zijn eten aankomt.
Het lekkerste bordje wat betreft Captain Critic, is dat met de goujonettes (knapperige, gepaneerde reepjes vis) van kabeljauw met een smakelijke verse tartaarsaus. Maar ook de Secreto n°7 (van het Ibérico-varken), de licht gerookt smakende bouchot-mosselen en de aubergineballetjes met tzatziki vallen zeer in de smaak. Het toastje met gerookte zalm is misschien wat banaal, maar een toastje met gerookte zalm is dat altijd wel wat. Wat zeker niet wegneemt dat het ook al ’s best lekker kan zijn, maar dan misschien eerder thuis dan op restaurant.
Na de hapjes is het tijd voor het hoofdgerecht, en dat is deze keer de onbetwiste parel van onze Noordzee: zeetong. Bereid op de enige wijze waarop een zeetong eigenlijk bereid zou mogen worden: à la meunière met frieten, mayonaise en een eenvoudige salade. De tong is handig ontdaan van de zijgraten, wat iets minder prutswerk betekent. De vis is heerlijk en de meunière-bereiding (botersaus met peterselie en citroen) perfect. De smakelijke frietjes met huisgemaakte mayonaise en de groene sla met sjalot en radijs tillen deze absolute brasserieklassieker naar een hoger niveau.
Een crème brûlée kan er nog net bij. Een Macallan 12 trouwens ook wel nog. Macallan is áltijd heerlijk, maar bij crème brûlée kan dat al ’s tegenvallen. Een schijnbaar eenvoudige bereiding waar toch aardig veel mee kan mislopen. Gelukkig is daar bij Brasserie Boulevard geen sprake van. Het gekaramelliseerde suikerlaagje doorstaat de gepatenteerde lepeltest met verve en de crème zelf is smakelijk en smeuïg. De presentatie is sec, zoals het hoort. Geen overbodige aardbeien of frambozen, zoals je ze af en toe wel ’s tegenkomt op een crème brûlée. Een aardbei tegenkomen op een crème brûlée is zoals Bart Verhaeghe tegenkomen in een sauna, gekleed in niets anders dan een blauw-zwarte sjaal. Niets minder dan een afschrikwekkende, traumatische ervaring. De horror, de absolute horror.
Brasserie Boulevard behoort tot de categorie van de ‘betere brasserie’, zoals je misschien wel kan verwachten in Sint-Martens-Latem (denk in hetzelfde genre bv. ook aan Brasserie Latem, even verder op dezelfde Kortrijksesteenweg). Duurder dan een gewone brasserie, maar de kwaliteit ligt er doorgaans dan ook een stuk hoger. De combinatie van lekkere klassiekers met een vriendelijke bediening maakt van Brasserie Boulevard een adres waar Captain Critic zich nog wel ’s zal laten zien.
Op de kaart staan enkele typische brasserieklassiekers, maar ook gerechten die iets ‘avontuurlijker’ zijn. De zaakvoerder van Boulevard, Thomas Schmidt, werkte 8 jaar in de zaal van Hof van Cleve. Dat hij daar wel wat bruikbare ervaring zal opgedaan hebben, is hoogstwaarschijnlijk een understatement.
Op een warme lenteavond is een gin tonic, vergezeld van een krokantje met een basilicumdip, een ideale manier om van start te gaan. Onder het motto ‘sharing is caring’ opteert Captain Critic voor een aantal hapjes die met de tafel gedeeld kunnen worden. ‘Sharing is caring’, uiteraard voor zover de kapitein bij elk bord minstens de hoeveelheid krijgt waar hij recht op heeft. Dat spreekt voor zich, en wie hem daarin tegenwerkt, zou wel ’s een vork in de rug van zijn grijpgrage handjes kunnen krijgen. Of haar grijpgrage handjes: de kapitein maakt geen onderscheid in sekse als het op de bescherming van zijn eten aankomt.
Het lekkerste bordje wat betreft Captain Critic, is dat met de goujonettes (knapperige, gepaneerde reepjes vis) van kabeljauw met een smakelijke verse tartaarsaus. Maar ook de Secreto n°7 (van het Ibérico-varken), de licht gerookt smakende bouchot-mosselen en de aubergineballetjes met tzatziki vallen zeer in de smaak. Het toastje met gerookte zalm is misschien wat banaal, maar een toastje met gerookte zalm is dat altijd wel wat. Wat zeker niet wegneemt dat het ook al ’s best lekker kan zijn, maar dan misschien eerder thuis dan op restaurant.
Na de hapjes is het tijd voor het hoofdgerecht, en dat is deze keer de onbetwiste parel van onze Noordzee: zeetong. Bereid op de enige wijze waarop een zeetong eigenlijk bereid zou mogen worden: à la meunière met frieten, mayonaise en een eenvoudige salade. De tong is handig ontdaan van de zijgraten, wat iets minder prutswerk betekent. De vis is heerlijk en de meunière-bereiding (botersaus met peterselie en citroen) perfect. De smakelijke frietjes met huisgemaakte mayonaise en de groene sla met sjalot en radijs tillen deze absolute brasserieklassieker naar een hoger niveau.
Een crème brûlée kan er nog net bij. Een Macallan 12 trouwens ook wel nog. Macallan is áltijd heerlijk, maar bij crème brûlée kan dat al ’s tegenvallen. Een schijnbaar eenvoudige bereiding waar toch aardig veel mee kan mislopen. Gelukkig is daar bij Brasserie Boulevard geen sprake van. Het gekaramelliseerde suikerlaagje doorstaat de gepatenteerde lepeltest met verve en de crème zelf is smakelijk en smeuïg. De presentatie is sec, zoals het hoort. Geen overbodige aardbeien of frambozen, zoals je ze af en toe wel ’s tegenkomt op een crème brûlée. Een aardbei tegenkomen op een crème brûlée is zoals Bart Verhaeghe tegenkomen in een sauna, gekleed in niets anders dan een blauw-zwarte sjaal. Niets minder dan een afschrikwekkende, traumatische ervaring. De horror, de absolute horror.
Brasserie Boulevard behoort tot de categorie van de ‘betere brasserie’, zoals je misschien wel kan verwachten in Sint-Martens-Latem (denk in hetzelfde genre bv. ook aan Brasserie Latem, even verder op dezelfde Kortrijksesteenweg). Duurder dan een gewone brasserie, maar de kwaliteit ligt er doorgaans dan ook een stuk hoger. De combinatie van lekkere klassiekers met een vriendelijke bediening maakt van Brasserie Boulevard een adres waar Captain Critic zich nog wel ’s zal laten zien.
Reacties
Een reactie posten