Fleur De Lys
Fleur de Lys is de opvolger van restaurant Leys, al enkele decennia een vaste waarde in Lochristi. De nieuwe zaak is een moderner concept, uitgewerkt door de twee zonen van chef Leys. Één van de twee broers heeft ervaring bij enkele Franse driesterrenrestaurants en bij de Brusselse tweesterrenzaak Sea Grill. Qua adelbrieven kan dat tellen. De andere broer zou blijkbaar instaan voor het interieur: Franse boudoirstijl met accenten van zwart en goud. Die stijl is consequent doorgetrokken en bijgevolg best geslaagd te noemen. Niet élk nieuw restaurant moet vandaag de dag in de Scandinavische stijl ingericht worden. Het is aangenaam om ook ’s iets anders tegen te komen dan de eenheidsworst van wit, hout en koper, hoezeer Captain Critic die stijl ook weet te waarderen.
Met een 50-tal verschillende ginsoorten op de kaart zou het vreemd zijn om géén gin tonic te nemen als aperitief. Een West-Vlaamse Dunes-gin dan maar, geserveerd in de bar. Daarbij twee verfijnde hapjes met zalm en carpaccio van sint-jakobsvrucht. Na een half uurtje, en de keuze voor het driegangenmenu Fleur de Lys (met telkens drie keuzes per gang) wordt de kapitein door de gastvrouw naar zijn tafel begeleid. Het menu neemt een aanvang met wilde Schotse zalm minuut en Bouchotmosselen, gekenmerkt door hun kleinere formaat vergeleken met de Zeeuwse variant, en dus automatisch ook fijner. Vertel het niet door aan Sergio Herman, hij zou weer agressief kunnen worden, maar zo’n fijn Frans mosseltje valt soms toch nog meer in de smaak dan zo’n grote lompe Hollandse mossel. Lees hier geen vieze toespelingen in, die zijn enkel aan uw eigen verdorven geest te wijten. De wilde zalm is heerlijk kort gegaard. Daarbij onder meer dille en lente-ui. Een gekoelde fles rosé is de perfecte begeleiding.
Als hoofdgerecht kalfsfilet met prei en paddenstoelen ‘op grootmoeders wijze’. De lapjes kalfsvlees zijn perfect van cuisson (lichtjes rosé). De zeer rustieke presentatiewijze, waarbij het vlees volledig bedekt is door de volle saus met prei en paddenstoelen, stoort niet echt, gelet op de toevoeging ‘op grootmoeders wijze’. De meeste Vlaamse grootmoeders zouden hun zondags kalfsgebraad ook op deze manier gepresenteerd hebben. En wie is Captain Critic om honderdduizenden Vlaamse grootmoedertjes tegen te spreken? Hij krijgt hen liever niet allemaal op zijn dak, één Sergio Herman is genoeg. Twee gebakken aardappeltjes vervolledigen het bord, en de kapitein krijgt ook nog een klein schaaltje primeurgroentjes: een verzameling kleine jonge knollen, rapen en wortels.
Het dessert is een gebakje (zeg gerust gebak, gezien het aanzienlijke formaat) op basis van pecannoten en chocolade. Daarbij enkele frambozen, een trio van sausjes en een bolletje sorbet van cassis. Misschien wat veel voor één enkel bord, maar de smaken zitten wel goed. De bediening, bestaande uit een jongedame en, zo vermoedt de kapitein, de mater familias, is de hele avond vriendelijk en professioneel maar kan op de drukke momenten misschien wel een extra paar handen gebruiken. Zo laat het inschenken van de wijn een enkele keer te lang op zich wachten en duurt het ook wat lang om de rekening te vragen. Van een man overboord echter geen sprake.
Afronden doet de kapitein met een Dalwhinnie - één van zijn favoriete Schotse whisky’s - en een bijhorend bordje zoetigheden (brownie, amandelcake, orangette). De transformatie van restaurant Leys naar Fleur de Lys lijkt best een positieve verandering geweest te zijn. Een klassieke Franse keuken blijft de basis, maar moderne toetsen worden niet geschuwd.
Met een 50-tal verschillende ginsoorten op de kaart zou het vreemd zijn om géén gin tonic te nemen als aperitief. Een West-Vlaamse Dunes-gin dan maar, geserveerd in de bar. Daarbij twee verfijnde hapjes met zalm en carpaccio van sint-jakobsvrucht. Na een half uurtje, en de keuze voor het driegangenmenu Fleur de Lys (met telkens drie keuzes per gang) wordt de kapitein door de gastvrouw naar zijn tafel begeleid. Het menu neemt een aanvang met wilde Schotse zalm minuut en Bouchotmosselen, gekenmerkt door hun kleinere formaat vergeleken met de Zeeuwse variant, en dus automatisch ook fijner. Vertel het niet door aan Sergio Herman, hij zou weer agressief kunnen worden, maar zo’n fijn Frans mosseltje valt soms toch nog meer in de smaak dan zo’n grote lompe Hollandse mossel. Lees hier geen vieze toespelingen in, die zijn enkel aan uw eigen verdorven geest te wijten. De wilde zalm is heerlijk kort gegaard. Daarbij onder meer dille en lente-ui. Een gekoelde fles rosé is de perfecte begeleiding.
Als hoofdgerecht kalfsfilet met prei en paddenstoelen ‘op grootmoeders wijze’. De lapjes kalfsvlees zijn perfect van cuisson (lichtjes rosé). De zeer rustieke presentatiewijze, waarbij het vlees volledig bedekt is door de volle saus met prei en paddenstoelen, stoort niet echt, gelet op de toevoeging ‘op grootmoeders wijze’. De meeste Vlaamse grootmoeders zouden hun zondags kalfsgebraad ook op deze manier gepresenteerd hebben. En wie is Captain Critic om honderdduizenden Vlaamse grootmoedertjes tegen te spreken? Hij krijgt hen liever niet allemaal op zijn dak, één Sergio Herman is genoeg. Twee gebakken aardappeltjes vervolledigen het bord, en de kapitein krijgt ook nog een klein schaaltje primeurgroentjes: een verzameling kleine jonge knollen, rapen en wortels.
Het dessert is een gebakje (zeg gerust gebak, gezien het aanzienlijke formaat) op basis van pecannoten en chocolade. Daarbij enkele frambozen, een trio van sausjes en een bolletje sorbet van cassis. Misschien wat veel voor één enkel bord, maar de smaken zitten wel goed. De bediening, bestaande uit een jongedame en, zo vermoedt de kapitein, de mater familias, is de hele avond vriendelijk en professioneel maar kan op de drukke momenten misschien wel een extra paar handen gebruiken. Zo laat het inschenken van de wijn een enkele keer te lang op zich wachten en duurt het ook wat lang om de rekening te vragen. Van een man overboord echter geen sprake.
Afronden doet de kapitein met een Dalwhinnie - één van zijn favoriete Schotse whisky’s - en een bijhorend bordje zoetigheden (brownie, amandelcake, orangette). De transformatie van restaurant Leys naar Fleur de Lys lijkt best een positieve verandering geweest te zijn. Een klassieke Franse keuken blijft de basis, maar moderne toetsen worden niet geschuwd.
Ziet er een interessante beleving uit. Thx, Cap.
BeantwoordenVerwijderenNog eens een beschaafde reactie op een van Captain Critic's recensies. Een verademing zeg.
VerwijderenWat een kak recensie! Captain critic, wat een armtierige wanna-be recenseur ben jij zeg. Get a life!
BeantwoordenVerwijderen#thuglife #recensieschrijven #restaurantje
De kapitein is nagenoeg bezweken aan een overdosis hashtags. Haters gonna hate.
Verwijderen