De Jacob
Wanneer hij op een decemberavond binnenwandelt bij brasserie De Jacob op de Gentse Vrijdagmarkt, wordt Captain Critic al snel verder geholpen door een jonge ober, die hem de weg wijst naar een tafeltje dat nog vrij is. Het interieur kan op het eerste zicht wel ’s een opfrisbeurt gebruiken, net als de geplastificeerde menukaarten. Maar op de kaart staan, zoals het een brasserie op de Vrijdagmarkt betaamt, enkele klassiekers uit de Vlaamse keuken. Een feit dat de kapitein doorgaans wel tevreden kan stemmen.
Uit die klassiekers kiest Captain Critic de Gentse waterzooi met kip (de standaardversie sinds de Gentse binnenwateren te smerig werden om er vis uit te halen, het risico te nemen die vis in een waterzooi te draaien, en het nog grotere risico te nemen die waterzooi dan nog op te eten ook). De Mombasa gin tonic die de kapitein besteld heeft, voldoet aan de verwachtingen. Met de hoeveelheid gin die de barman gebruikt heeft, worden in sommige etablissementen twee gin tonics gemaakt. Mooi zo. Bij het aperitief wordt een hapje geserveerd: enkele toastjes met surimisalade en kip-andalouse. Culinair gezien kan je deze amuse uit vervlogen tijden, toen de dieren nog spraken en die dieren een besmeerd toastje nog chic vonden, niet echt verfijnd noemen. Maar de kapitein is eigenlijk best wel gecharmeerd door de toastjes. Willy’s en Marjetten wist het al: iedereen lust al eens een toastje, ook een alien of een Michael Jackson. Dit soort amuse pást ook gewoon bij een brasserie als De Jacob, zoals een woede-uitbarsting past bij Michel Preud’homme.
Wanneer zijn gin tonic op is, krijgt Captain Critic zijn glas witte huiswijn voorgeschoteld, een mandje brood en uiteraard ook zijn waterzooi. Die is geserveerd in een grote diepe kom. Waterzooi kan je moeilijk verfijnd presenteren, maar de keuken had misschien toch wel een iets betere poging kunnen doen. Prijzen voor presentatie worden er niet gewonnen vandaag. De smaak zit wel goed, zo zijn de krielaardappeltjes niet platgekookt, is de saus smakelijk (al lijkt de groentenjulienne niet zelf gesneden) en ook de stukken kipfilet smaken naar meer. Wel is het zo dat de kapitein in zijn waterzooi graag ook de zogenaamd ‘mindere’ stukken van de kip terugvindt. Een klassieke waterzooi wordt immers bereid met een volledige kip. Kipfilet mag dan wel het duurste stuk van de kip zijn, het lekkerste is het dat niet. Zo luidt althans de doorgaans correcte mening van Captain Critic.
De kapitein is echter al bij al best tevreden met wat hij bij De Jacob gegeten en gedronken heeft. De uitstekende bediening is overigens het vermelden waard. Snel en vriendelijk, zoals het eigenlijk overal hoort te zijn. Ook bij het vragen van de rekening laat de bediening geen steken vallen, nog geen 30 seconden laat die op zich wachten. Opnieuw: zo zou het eigenlijk overal moeten zijn.
Reacties
Een reactie posten