Brasserie Meerakker

(website)

Brasserie Meerakker prijst zichzelf op de eigen site aan als een brasserie waar u lekker kan eten in een romantisch art deco-interieur. Nu moet Captain Critic zeggen dat hij niet direct aan ‘art deco’ dacht bij het naar binnen gaan. Hij wil echter niet al te moeilijk doen en is al meer dan tevreden met de ligging aan en bijhorend zicht op een idyllisch kruispunt aan de bucolische Antwerpsesteenweg in het meest rustieke deel van Sint-Amandsberg.

Eens binnengetreden in de (ongetwijfeld art deco) veranda, en plaatsgenomen aan zijn (ongetwijfeld art deco) tafel, lijkt het keuzemenu een goeie euh … keuze. Drie gangen met telkens keuze uit een aantal verschillende gerechten. Bovendien maken de woorden ‘à volonté’ best nieuwsgierig. Na een aperitief met enkele eenvoudige hapjes (kaas, Gentse kop) kiest de kapitein voor kaaskroketten als voorgerecht. Die kaaskroketten zijn niet memorabel maar evenmin voelt de kapitein de aandrang om ze snel uit zijn geheugen te willen wissen. Enige opheldering over wat er bij Brasserie Meerakker juist bedoeld wordt met à volonté, volgt wanneer de serveerster de borden van het voorgerecht komt afruimen en - schijnbaar achteloos – vraagt of er nog een voorgerecht moet zijn. Captain Critic is enigszins verbaasd maar concludeert snel dat letterlijk àlles hier à volonté zal zijn. Hij kiest ervoor om de overige voorgerechten aan zich voorbij te laten gaan en al zijn aandacht onverdeeld te richten op het hoofdgerecht, of beter: de hoofdgerechten (meervoud).


Om te beginnen de mosselen. De presentatie stelt weinig voor: een gewoon bord met een portie mosselen, de klassieke mosselgroenten en een overbodige in stukken gesneden kerstomaat. Het is inmiddels echter overduidelijk dat je naar Brasserie Meerakker gaat voor de hoeveelheden, en niet voor de verfijning. De mosselen zelf zijn smakelijk, al hadden ze misschien iets doordachter gekuist mogen geweest zijn; hier en daar kraakt er een zandkorrel tussen de tanden van de kapitein. Het lijkt nog steeds vreemd, maar de serveerster vraagt in alle ernst wat het volgende hoofdgerecht mag zijn. Een steak met béarnaisesaus dan maar. De steak is aan de kleine kant, maar je kan er dan ook zo veel bestellen als je maar wil. De steak is correct gebakken (saignant), en de béarnaisesaus smakelijk. Bij alle hoofdgerechten worden overigens frietjes geserveerd, die zeker niet slecht zijn. Het laatste hoofdgerecht worden de varkenswangetjes, en ook die zitten qua smaak en textuur goed. Zijn bord krijgt de kapitein echter niet meer leeg, want er volgt nog een dame blanche als dessert. Die is niet wereldschokkend, maar dat is een dame blanche zelden.

Het bezoek aan Brasserie Meerakker was best een bevreemdende ervaring. Het recordaantal hoofdgerechten op één avond blijkt 7 te zijn. De kapitein kwam slechts aan het miezerige aantal van 3, en moet hier dus zeker nog eens terugkeren. De uitbaters zijn bij deze gewaarschuwd: Captain Critic zal ontbeten noch geluncht hebben bij zijn volgende bezoek. Een gewaarschuwde uitbater is er twee waard.