Würst

(website)

Gent wordt populair bij chefs van meer of minder televisiefaam. Michaël Vrijmoed kreeg een Michelinster, Wim Ballieu doet iets met ballen en Jeroen Meus - logisch vervolg - doet nu iets met worsten. Würst is de tweede haute dog-zaak van Meus, en de eerste in Gent. De haute dog is een gepimpte versie van de hot dog, net zoals Jeroen zelf eigenlijk een gepimpte versie van Piet Huysentruyt is.

Meus heeft alvast een goede binnenhuisarchitect, want het interieur scoort een 9.5 op de schaal van Kazaltzis. Maar waarvoor we naar Würst trekken, dat zijn toch vooral de hot dogs. Er is keuze uit een tiental verschillende varianten die je aan de toog gaat bestellen. De kapitein gaat voor een Memphis Soul en een Sauerkraut, met daarbij een portie guacamole als side en een Gentse Crabbelaer om de dorst te lessen. Na een kleine tien minuten zijn de dogs klaar en de kapitein heeft geen spijt dat hij er twee besteld heeft. Van beide exemplaren krijgt hij het water in de mond. Over de side van guacamole kunnen we kort zijn: die is eenvoudig maar lekker. De nachos die erbij geserveerd worden kan je steeds gaan bij vragen. Beginnen doet de kapitein met de Sauerkraut (soft bun, onion, sauerkraut, würst, mustard, ketchup, bacon, pickled & crispy onion). Jeroen verwacht blijkbaar een kosmopolitisch publiek want alles staat hier in het Engels neergepend, hoewel het restaurant nagenoeg volledig gevuld is met Gentse studenten, van wie de meerderheid tot nader order nog steeds Nederlands spreekt. Op de niet onaanzienlijke minderheid West-Vlaamse migranten na, uiteraard. Zij maken zich echter doorgaans wel verstaanbaar mits het gebruik van handgebaren, gewuif en het uitstoten van enige min of meer verstaanbare keelgeluiden.


Maar die Sauerkraut dus, die is heerlijk. Het zachte broodje is gevuld met lekkere zuurkool, een Amerikaanse combo van ketchup en mosterd en verschillende bereidingen van ajuin, waaronder dus opgelegde en gedroogde uitjes. Verder zijn er ook nog stukjes spek terug te vinden en last but not least: Jeroens euh … worst. En die würst is geslaagd. Je smaakt dat het geen ordinaire worst uit een bokaal is, maar een artisanaal exemplaar. En dan moet de Memphis Soul (corn bread, coleslaw, pulled beef, würst, texas honey, sweet relish, crispy onion, jalapeños) nog komen. Deze dog is alvast behoorlijk verschillend van de vorige, zowel qua uitzicht als qua smaak, maar het is opnieuw een voltreffer. Dezelfde würst maar deze keer in een krokanter maïsbroodje gevuld met o.a. koolsla, pikante jalapeño-pepers, pulled beef en een heerlijk zoete Amerikaanse relish, een soort confituurachtige saus van opgelegde augurken. De kapitein is tevreden en meer dan voldaan.

De opmerking dat Würst duur zou zijn is naar de bescheiden mening van Captain Critic overigens niet correct. OK, je betaalt al snel een tiental euro voor je haute dog, maar die haute dog staat tot een klassieke hot dog zoals een gourmetburger zich verhoudt tot een fastfoodburger. Beide varianten zijn heerlijk, maar dat er een verschil in prijs is, is niet minder dan simpele logica.