La Dolce Vita

(website)

La Dolce Vita is een restaurant dat volgens Captain Critic het overgrote deel van zijn klanten te danken heeft aan de ligging vlak naast Kinepolis Gent, en de kapitein moet toegeven dat ook zijn bezoek aan deze zaak plaatsvond voor aanvang van een filmbezoek. Maar is dit restaurant ook de moeite van een etentje waard als ze niet het voordeel van haar locatie had?

Op de website van La Dolce Vita verneemt de geïnteresseerde lezer dat de uitbaters Maria, Mimo en Antonio afkomstig zijn van Bisceglie, dat vervolgens omschreven wordt als een van de mooiste plekjes aan de Adriatische kust. Kan goed zijn, maar jammer genoeg is restaurant La Dolce Vita niet echt een van de mooiste plekjes van Gent. Daarvoor is het interieur te zeer aan een renovatie toe. Akkoord, de lelijke vloer uitbreken is misschien geen werkje van een-twee-drie, maar af en toe eens afstoffen om de stofwebben aan de muren te verwijderen, daar zal je niet van doodgaan. Hoe dan ook, rampzalig is het allemaal ook weer niet, en de kapitein moet eigenlijk best glimlachen met de papieren onderleggers waarop een vriendelijk lachende Italiaan een pizza in een steenoven schuift. Op zich niet zo grappig, ware het niet dat de Italiaan in kwestie meer op een Chinees lijkt. Wie weet schuift hij wel een bami goreng in de oven.


Maar ter zake nu: om te beginnen kiest de kapitein de populaire Italiaanse aperitiefcocktail Aperol Spritz, die naast Aperol verder nog bestaat uit witte wijn en water. Niettegenstaande de afstotelijke naam van het drankje, valt de smaak best mee. Al snel volgt de bestelde ‘pizza würstel’, die op het eerste gehoor misschien niet echt Italiaans klinkt. ‘Spritz’, ‘Würstel’: is Captain Critic niet bij een Duitser gaan eten in plaats van bij een Italiaan? Nu ja, in de Tweede Wereldoorlog was er toch maar weinig verschil tussen de twee. In Italië zelf zal je deze pizza echter wel degelijk geregeld op de kaart aantreffen. ‘Würstel’ is eigenlijk gewoon het Italiaanse woord voor hotdogworst en wordt vooral in Noord-Italië veel gegeten. De pizza is eenvoudig maar lekker, en eigenlijk hoort een goeie pizza ook eenvoudig te zijn. Drie, vier ingrediënten; meer hoeft dat niet te zijn. De bodem is licht, dun, krokant en niet te overvloedig belegd. De tomatensaus is lekker en zelfgemaakt, terwijl de mozzarella en de würstel zeker aan de verwachtingen voldoen. Misschien niet de meest classy pizza (wat verwacht je anders als je een hotdog op een pizza gooit) maar de kapitein laat het zich wel smaken.

Ook de bediening is vriendelijk en vooral vlot. Je merkt dat ze het hier gewoon zijn gasten te bedienen die vooral een snelle hap voor of na een bioscoopbezoek willen. Goede bediening en een smakelijke pizza: waarom dan toch slechts twee en een halve ster? Wel, Captain Critic zou Maria, Mimo en Antonio toch aanraden om hun interieur eens een stevige renovatie te laten ondergaan. Dan komt er misschien een extra halve ster in zicht.