Gillis (1)

(website)

Niet-vleesliefhebbers wezen meteen gewaarschuwd en lezen beter niet verder. Voor zij die echter de klassieke, tijdloze schoonheid van een majestueuze, rode, gemarmerde entrecôte weten te waarderen - waarmee u overigens meteen tot de selecte vriendenkring van Captain Critic gaat behoren - heeft de kapitein een uitgelezen stek gevonden.

Gillis is het culinaire project van twee broers die al decennia in het vak zitten, respectievelijk als slager en kok, en je merkt dat ze hun passie hebben meegenomen naar dit restaurant. Zo komt de zaalchef een tafeltje aanrollen met daarop een zevental verschillende rassen 6 weken gerijpte entrecôtes. Je kan bij het maken van je keuze dus rustig bekijken welk vlees je in de kuip hebt (woordspeling!). De kapitein kiest voor een vergeten ras van eigen bodem: West-Vlaams Rood.

Het voorgerecht zal niet ieders cup of tea zijn, maar Captain Critic is niet minder dan euforisch over de 25 cm lange gegratineerde rundermergpijp die hem zonder extra franjes voorgeschoteld wordt. Een overheerlijke portie stamcellen; jammer dat je gerechten als deze bijna nooit terugvindt op een restaurantkaart. Over naar het pièce de résistance van de avond: de entrecôte van West-Vlaams Rood. Een overweldigende lap bleu gebakken rundvlees wordt sec opgediend, vergezeld van een eenzaam plukje tuinkers. Verder worden er pommes pont neuf-achtige frieten op tafel gezet, een witloofslaatje en drie verschillende sauzen: peperroom-, champignon- en béarnaisesaus, waarvan vooral de laatste in de smaak valt. Zonder overdrijving mag gesteld worden dat dit hoogstwaarschijnlijk de beste entrecôte is die Captain Critic ooit naar binnen gewerkt heeft.

Een dessert kan er jammer genoeg niet meer bij, daarvoor is de hoeveelheid vlees die zich inmiddels in de maag van de kapitein bevindt te reusachtig. Bij wijze van alternatief vormt een cognac bij deze de perfecte afsluiter van een uitermate geslaagd restaurantbezoek.